Johannes

14-1-2014 19:00:00

Vaak als iemand een booster krijgt, is diegene zo nieuwsgierig naar wat er in zit, dat die de booster meteen open maakt. Anderen vinden dit bijna een doodzonde, want er valt zoveel meer mee te doen. Als je een heleboel ongeopende boosters hebt, kun je een limited toernooi zoals een draft organiseren. Met enkele boosters kun je nog een booster battle houden. Maar zelfs met een enkele booster valt nog wat creatiefs te doen: Een verhaal schrijven waarin alle kaarten uit de booster zijn verwerkt.
De mensen die mee doen aan de mini-prijsvragen kunnen zich misschien nog herinneren dat ik een enkele Theros booster had gewonnen door te voorspellen hoe de prerelease ging verlopen. Ik nam me toen meteen al voor om van die booster een verhaal te maken. Maar eerst wilde ik de rest van mijn magic collectie hersorteerd hebben aangezien het Standard formaat roteerde, en dat heeft wel even geduurd.

Omdat Theros een set is vol helden, wilde ik deze keer de stappen van "A Hero's Journey" volgen, zoals die door Joseph Campbell beschreven is. Er zijn 17 stappen, terwijl mijn booster niet zoveel kaarten telt. Ik los dit op door te kiezen om geen kaart te verwerken in de eerste stap. In elke volgende stap kan ik een kaart verwerken, als er tenminste een token in de booster zit.
Omdat een "Hero's Journey" zodanig is opgebouwd dat de climax van het verhaal ergens in het midden zit, neem ik in dit geval de vrijheid om de volgorde van de hele booster te manipuleren, inclusief het verwisselen van kaarten van verschillende rarity. Zo blijf ik tenminste bij mijn filosofie om de rare te verwerken in de climax van het verhaal.

Een Heldenreis
Stap 1: De Oproep tot Avontuur

In normale doen is Xanadu een jonge vrouw, die werkt in de plaatselijke dierentuin. Het is een dierentuin waarin de dieren vrijwillig verblijven, en dus niet opgesloten hoeven te worden. Maar Xanadu en haar collega's hebben geleerd om zo goed met de dieren om te gaan, dat er toch geen dier ontsnapt, al zouden ze dat wel kunnen.

Maar nu is zij niet in normale doen. De Iroanische Spelen zijn net afgelopen, en de saters zijn begonnen met de feesten achteraf. Xanadu pikt altijd een paar van die feesten mee, maar voordat de feesten uit de hand dreigen te lopen en er vrouwen bij de saters achter blijven, gaat Xanadu alweer aan het werk.
Het eerste feest wordt al onderbroken. Als de sater het feest stil heeft weten te krijgen door de fluit van de muzikant af te pakken, roept hij dat dit mogelijk de laatste Iroanische Spelen zijn geweest. Het materiaal voor de medailles om uit te reiken aan de atleten van de Iroanische Spelen raakt op, en er wordt een held gezocht om goud te zoeken om toekomstige medaille-uitreikingen veilig te stellen.

Stap 2: Weigering van de Oproep



"Dus we hebben een jaar de tijd om daar wat aan te doen? Dan kunnen we nu nog even doorfeesten!"
Met deze woorden van Xanadu komt het feest weer op gang. Ze laat zich niet zomaar de feesten van zich afpakken. Het is nog vroeg in de avond, en niemand was nog uitgefeest. Zonder verdere incidenten mee te maken gaat Xanadu moe maar voldaan van het eerste en dit jaar ook laatste feest naar huis.

De verwachte stilte van de nacht wordt onderbroken door de schoonmakers, die in de tempel van Iroas nog hevig aan het zoeken zijn naar eventuele medailles of goud ervoor die zij over het hoofd hadden gezien. Het enige resultaat is het in beweging komen van een bronzen sabeltandtijger, die zij hadden aangezien voor levenloos beeld. Op aanwijzingen van Xanadu weten zij de tijger gauw weer rustig op zijn plaats te laten rusten.
Ze wisselen hierdoor nog wel wat woorden over de urgentie van het probleem van het goudtekort, en met die woorden nog door haar hoofd spokend, gaat Xanadu slapen.

Stap 3: Bovennatuurlijke hulp



Die nacht droomt Xanadu dat een draak haar hulp vraagt. Xanadu gaat er op in, en ziet dat de draak een nest heeft met zwaar gewonde jongen. Xanadu lapt de nog levende welpjes op, en het welpje die zij ook niet meer kan redden, offert zij op aan de Goden.
Als dank voor Xanadu's moed en verzorging krijgt zij een door de Goden gemaakte mantel van de huid van het overleden welpje. Xanadu ziet dit als teken dat zij op avontuur moet gaan, op zoek naar het goud.

Stap 4: Over de Eerste Drempel



Xanadu meldt zich bij de saters om het goud te gaan zoeken. Ze gaat direct op weg, en een sater gaat mee als gids voor Xanadu. Als ze honger krijgen rent de sater vooruit op zijn geitenpoten, en gaat dan jagen, zodat het eten al klaar is zodra Xanadu aan komt lopen. De sater legt uit dat het goud het makkelijkst te vinden is in de Onderwereld en de omgeving ervan. Wie dood is, maar geen zin heeft om de eeuwigheid met Erebos door te brengen, doolt daar rond met een gouden masker voor het gezicht.
"Maar er valt weinig met ze te feesten. Een feest is het niet waard om heen te gaan als je er vandaan weg kan lopen, maar de Teruggekeerden kunnen dat altijd. Dan zijn er weinig feesten over voor ze."
Ze lopen steeds over een route langs de grens tussen een bos en een gebergte.

Stap 5: In het Hol van de Leeuw



Als ze even door het bos moeten, komen ze oog in oog te staan met een gevaarlijk grote lynx. De sater weet niet beter dan om erop te schieten. Hij raakt de lynx, maar dat deert hem weinig. De lynx rent achter de sater aan die zo snel weg vlucht, dat Xanadu hem niet bij kan houden of terug kan roepen.
Even later komt de lynx terug, nog steeds met de pijl in zijn kop. Xanadu ziet dat het om de heilige Lynx van Nylea gaat, trekt de pijl uit zijn kop, bemerkt dat verdere verzorging niet nodig is, en laat zich door de lynx begeleiden naar het einde van de het stuk bos waar ze doorheen moesten.
Vanaf nu staat Xanadu er alleen voor, maar aan het oplichten van haar drakenmantel is te zien dat ze er klaar voor is.

Stap 6: De Beproevingen



De volgende dag besluit Xanadu om door het bos te gaan, daar ze zich daar veiliger voelde, eventueel onder begeleiding van de heilige lynx. Als daarachter een stad op doemt, weet Xanadu dat haar daar drie proeven te wachten staan.
De proef van slim leren denken wordt gegeven door de stadswacht, die haar een raadsel stelt:

"Wat heeft geen poten of benen, maar kan toch door de stad lopen?
En heeft geen maag of darmen, maar kan toch de stad verteren?"

Xanadu kan het antwoord niet zo snel bedenken, dus laat de stadswacht haar vechten met de beste krijger uit de stad. Dat is dus Xanadu's tweede beproeving, die van het leren vechten. De krijger blijkt eruit te zien als een leeuw, maar op de achterpoten lopende en twee houten staven dragende gedraagt hij zich als een mens.
De krijger, ook wel een leeuwman genoemd, laat Xanadu een staf pakken, en het gevecht gaat erom om de ander om te leggen met de staf als wapen. Het aftasten in het begin gaat Xanadu al moeilijk af, maar zodra de leeuwman met meer serieuze aanvallen begint, begint Xanadu de techniek onder de knie te krijgen, en blijft ze dus moedig tegenstand bieden.

Het gevecht wordt onderbroken door kleine lava-uitbarstingen vanuit de grond. Hoewel dit wordt gezien als een voorbode voor een grote vulkaanuitbarsting naast de stad, wil Xanadu door gaan met het gevecht. De leeuwman wil het gevecht snel beëindigen met een definitieve aanval, maar wordt zelf geveld door een lava-uitbarsting vlak voor hem. De uitbarstingen zijn voor Xanadu de derde test: Het op tijd opmerken en ontwijken van gevaar.

De uitbarstingen nemen in hevigheid toe, maar Xanadu weet ze te ontwijken tot zij bij de leeuwman is gekomen om hem te redden weg van de vulkaan. Met hulp van twee wachters weten zij hem op tijd in veiligheid te brengen.
"Hoewel niet duidelijk is of ik het gevecht heb gewonnen, mag ik de stad in. Ik weet namelijk het antwoord op het raadsel: Vuur!"

Stap 7: De Ontmoeting met de Godenzoon



Even later komt nog een patrouille soldaten de stad binnen, onder leiding van Brigone. Zowel de drakenmantel van Xanadu als het gouden harnas van Brigone zijn onbekend voor de ander, en de twee raken erover in gesprek.
Maar belangrijker is nog, Xanadu is op slag verliefd op Brigone, en hij biedt haar aan om bij hem te komen eten. Maar hoewel Xanadu wel zou willen, kan Brigone haar niet meer bieden dan dat, omdat hij nog zijn verplichtingen met zijn patrouille heeft.

Stap 8: Opwindende Verleiding



Tijdens het avondeten probeert Xanadu het nog een keer door Brigone lief aan te kijken. Maar dat werkt niet, en Brigone begeleidt Xanadu naar een herberg waar ze die nacht kan slapen, in plaats van in zijn armen.
Xanadu neemt eerst nog een kijkje in een duister tempel die tegenover de herberg blijkt te staan. Ze sluipt naar een plek toe waar een discipel bezig lijkt met een dienst voor Phenax. Terwijl zij aandachtig de bewegingen van de discipel gade slaat, heeft Xanadu niet door dat een andere discipel een hand op haar voorhoofd legt en haar gedachten leest.
Daarna is het te laat. Xanadu laat zich ompraten om zich aan te sluiten bij de dienst van Phenax. Zij hoeft daarvoor alleen haar drakenmantel om te ruilen voor het gewaad zoals de discipelen hebben. De drakenmantel zou dan kunnen worden gebruikt om Brigone te lokken. Bezwaren die Xanadu hiertegen heeft, zijn door de handoplegging uit haar hoofd gewist.

Stap 9: Hereniging met de Vader



Haar drakenmantel krijgt ze niet van haar schouders af. Zodra Xanadu weer beseft dat deze magische mantel er te bijzonder voor is, begint die fel op te lichten, alsof het klaarlichte dag is. Dat verraadt dat de discipel die met haar mee was wil proberen Xanadu neer te steken met een dolk die de discipel altijd bij zich draagt. Xanadu handelt snel en schakelt eerst de discipel in kwestie uit, en vervolgens ook de discipel wiens bewegingen zij had gezien, en die nu op het tumult was afgekomen met ook een dolk in haar hand.

Xanadu loopt weer naar buiten en ziet dat de herberg, waarin zij zou slapen, is getroffen door een groot rotsblok. Die lijkt gekomen te zijn van de vulkaan die nu in volle hevigheid uit barst. Het is geen gewone uitbarsting, want de mensen die bij de herberg staan kunnen zien dat Purphoros, de God van de Smederij, verrijst uit de berg. Bij die omstanders is intussen ook Brigone aangekomen met enkele soldaten.

Xanadu probeert de rots op te tillen en krijgt daarbij hulp van Brigone en de soldaten die met hem mee zijn gekomen. Er zijn namelijk nog wat mensen onder het rotsblok bedolven, en Xanadu hoopt dat die nog gered kunnen worden. De overige omstanders bidden tot Purphoros, en die verhoort het gebed door de helden bij het rotsblok genoeg kracht te geven zodat zij tijdelijk het rotsblok omhoog krijgen, totdat de mensen van eronder gered zijn.

Als Xanadu hierna weer op krachten is gekomen, klimt zij op de rots om Purphoros te bedanken. Purphoros spreekt terug, zeggende dat de rots bedoeld was voor op de tempel, maar dat Hij de rots van baan deed veranderen omdat Xanadu zich toch niet liet bekeren. Purphoros begeleidt de jonge draakjes die Xanadu in haar droom had verzorgd in hun eerste gevecht, en verdwijnt vervolgens in het daglicht.

Het gejuich van de omstanders op de heldendaad van Xanadu en de anderen die de rots op tilden deed haar zoveel, dat zij zich niet voor kan stellen dat ze daar een medaille voor wilt. Geldt dit ook voor de atleten die deelnemen aan de Iroanische Spelen?

Stap 10: Apotheose



Xanadu gaat direct weer verder voor haar missie. Terug in het bos komt zij een discipel tegen, deze keer van Nylea. De discipel ziet wat Xanadu nu ook voelt: Ze is erg moe en hongerig, nadat ze vannacht niet heeft geslapen en ze dus ook niet heeft ontbeten.
De discipel, een paard met het bovenlijf van een menselijke vrouw, dus een centaur, laat Xanadu op haar paardenrug klimmen en rijdt haar zo naar hun nederzetting, waar Xanadu tot rust kan komen voordat zij weer verder gaat.

Stap 11: De Ultieme Zegen



Weer verder op weg komt Xanadu een geest tegen van een oud winnares van de Iroanische Spelen. De oud atlete besloot ooit om terug te keren van de Onderwereld, en moest daarvoor haar identiteit af staan. Het zombielichaam moet dus ergens rondlopen met een gouden masker, en de geest zwerft dus ook ergens rond.
De geest bevestigt wat Xanadu al vermoedde: Alle atleten die een medaille hadden gekregen, vonden het gejuich vanuit het publiek al goed genoeg, en hoefden de medaille niet per se. Met deze kennis lijkt Xanadu's missie dus volbracht. Zij dankt Iroas voor het welslagen van de missie, en tijdens het bedanken neemt de geest plaats in Xanadu's lichaam. Zij voelt zich, nu zij wordt begeleid door de geest, sterker en heeft het gevoel dat wat zij doet de goedkeuring van de Goden mee draagt.

Stap 12: Weigering van de Terugkeer



Xanadu denkt nog tijd genoeg te hebben om te melden dat en hoe haar missie is geslaagd. Zij probeert dus eerst nog eens om Brigone mee te krijgen. Dat lukt nog steeds niet. Voordat Brigone mee mag, moet eerst een reusachtige metalen vogel, waardoor de bewoners van de stad zich bedreigd voelen, worden uitgeschakeld.
De volgende dag wil Xanadu dat dan ook maar meteen doen. Dat gaat niet zomaar: Voordat de vogel gedood kan worden, moet die eerst naar beneden worden gelokt. En dat kan alleen als de vogel ook iemand probeert te vellen. Xanadu is bereid zich daarvoor op te offeren, want zij denkt die eerste klap wel op te kunnen opvangen, of met haar dierenkennis die te kunnen ontwijken.
Zodra de vogel de aanval op Xanadu heeft ingezet, kan Brigone het niet langer aan zien. In plaats daarvan offert Brigone zich op voordat iemand kan ingrijpen, en wordt op slag gedood door de vogel. De overige soldaten doden die vogel nu eenvoudig.
Bij de begrafenis laat Xanadu zich door de nieuwe leider van de patrouille uitleggen hoe zij terug kan keren naar haar stad, zonder in het bos of ergens anders in de wildernis te hoeven slapen.

Stap 13: De Magische Vlucht



Xanadu zet nu de terugweg in. Zij loopt langs een route waarbij ze steeds binnen een dagreis een stad of nederzetting bereikt. Op een van die plaatsen ziet zij hoog op een toren een griffioen staan. Een volgend moment staat de griffioen voor haar, haar uit nodigend op de rug te gaan zitten om een stukje mee te vliegen.
Op deze manier gaat haar terugreis opeens een stuk sneller, en met een beetje geluk komt zij nog diezelfde dag aan in haar stad. Wie weet wil de griffioen dan ook wel wonen in haar dierentuin? Hij is namelijk net zo vrijwillig Xanadu mee gaan nemen op zijn rug.

Stap 14: Redding uit de Buitenwereld



Maar zo snel gaat de reis niet. Op een op Xanadu's oog onlogisch moment daalt de griffioen af op zoek naar water om te drinken. Het water blijkt zich in een grot te bevinden, en Xanadu herkent de plek als de plek waar de doden met de gondel naar de Onderwereld gaan.
Xanadu maakt van de gelegenheid gebruik om nog een keer Brigone te zien, en steekt op de rug van de griffioen over het water. Zodra ze Brigone ziet, ziet ze dat hij een gouden masker aan het smeden is. Hij wil kennelijk weg uit de Onderwereld, en kan dat nu veel makkelijker nu Xanadu op de rug van de griffioen hem mee kan nemen.
Net op tijd, want de Helhond die de Onderwereld bewaakt komt er ook aan. De drie koppen kunnen, gelukkig voor Xanadu en Brigone, alleen nog maar blaffen naar de wegvliegende griffioen met hen op de rug. Eindelijk wil Brigone nu mee naar de stad van Xanadu.

Stap 15: Over de Drempel van de Terugkeer



Met twee mensen op de rug heeft de griffioen nu veel meer moeite, en Xanadu laat de griffioen dan ook veel vaker pauzeren en wat drinken. Zij hebben dus nog een extra dag nodig om in haar stad te komen, en moeten nog ergens overnachten.
De griffioen wordt daar opgejaagd door een centaur die Xanadu doet denken aan het dorp van Nylea's discipel. Maar deze centaur draagt een gouden masker, gelijk eentje die Brigone aan het smeden was in de Onderwereld. Hij is verder alle kleur verloren en schiet gelukkig voor de griffioen niet zo nauwkeurig meer.

De volgende dag nemen zij de Teruggekeerde centaur mee naar de stad van Xanadu. Zij doet verslag van haar missie en toont de centaur als bewijs van de overvloed aan goud op de wereld. Haar verhaal wordt goed ontvangen en de Teruggekeerde mag verder dolen op zoek naar Asphodel, maar Xanadu weet nog steeds niet zeker of iedereen haar oplossing goed zal oppakken.

Stap 16: Meester van Twee Werelden



Xanadu pakt haar gewone leven bij de dierentuin weer op, en Brigone vestigt zich daar ook, en doet daar dienst als soldaat. Op een dag verneemt Xanadu dat zij in de kronieken van de helden komt te staan. Zij gaat daarop zelf luisteren naar het verhaal van de kroniekenschrijfster. Want ze tekent wel met haar woorden, maar die tekeningen vertellen alleen niet altijd de waarheid.
En inderdaad, er wordt over haar avontuur verteld, en het verhaal wordt mooier gemaakt dan hoe het daadwerkelijk gebeurd is. Maar dat is een goed teken. Haar oplossing zal goed worden gedragen in de stad en op de Iroanische Spelen.

Stap 17: Vrijheid om te Leven



Op de openingsceremonie van de volgende Iroanische Spelen trouwt Xanadu met Brigone, waarna zij op de moederdraak van het nest uit Xanadu's droom gezeten weg vliegen op huwelijksreis. Dit had Brigone allemaal voorbereid in overleg met en met de zegen van de Goden, tot grote verrassing van Xanadu.
De draak vliegt hen naar een huis hoog op de rotsen, met prachtig uitzicht op de vallei waar de stad in is gebouwd, op de steile kale bergen daarachter, en op de Iroanische Spelen. Xanadu en Brigone gaan daar permanent wonen, en kunnen op de rug van de draak of eventueel de griffioen makkelijk de stad bereiken en andersom. Ze leiden samen vanaf nu een gelukkig leven, maar misschien wacht er ooit een nieuw avontuur.