Dustin (Amsterdam) (33)

4-3-2014 16:03:00

Deze keer geen uitgebreid verslag van mijn culturele en culinaire belevenissen in een van Europa's grote steden, maar een blik achter de schermen van de Grand Prix en vooral de fantastische mensen die dit allemaal mogelijk maken: de judges.



Judges zijn geweldige mensen: natuurlijk, ze beschikken over een flinke dosis regelkennis, maar nog veel belangrijker zijn hun sociale skills. En dat is nagenoeg een garantie dat mensen die judgen, ontzettend leuk zijn om tijd mee door te brengen! Daarom wil ik deze keer uitgebreid stil staan bij de mensen met wie ik dit weekend contact heb gehad, en aandacht besteden aan de persoonlijkheden die zich in het zwarte shirt hullen.

Dat begint al ver voordat de GP zelf van start gaat: het is gebruikelijk dat judges uit het land waar de GP plaatsvindt een travel guide samenstellen, met informatie over dat land, de stad, toeristische tips, eetgelegenheden, Magic shops en speelplekken, en alle info over de GP. Ook dit keer hebben we weer een uitgebreide guide gekregen, waar niet minder dan 5 Spaanse judges enorm veel tijd en liefde in hebben gestoken.

Toby en ik vliegen samen naar Barcelona; dat klinkt voor de meesten niet zo spannend, maar Toby heeft echt een enorme hekel aan vliegen. Gelukkig weerhoudt dat hem er niet van om deze reis te ondernemen, en we besteden de uren op Schiphol en in het vliegtuig met het maken van een grof schema van de dingen die we per se willen zien. Toby heeft een voorkeur voor parken en casa's (architectonisch interessante huizen), terwijl mijn voorkeur meer uitgaat naar musea, kerken en aquaria. Gelukkig overlapt onze interesse voldoende om samen door de stad te kunnen wandelen, mooie gebouwen te zien en de Sagrada Familia te bewonderen, samen met Kenny (die 's avonds laat arriveert). En nog een belangrijke gedeelde hobby: lekker eten!

Toby heeft na GP Parijs gemerkt dat judgen fysiek erg belastend is, je bent 2 of 3 dagen non-stop aan het lopen en staan. De truc is om regelmatig een moment te vinden om even te zitten, maar dat is in de praktijk moeilijker dan het klinkt. Na mijn eerste GP had ik serieuze spierpijn aan mijn benen (terwijl ik toen nog minstens 3x per week aan het hardlopen was) en heb ik speciaal voor Magic een paar Nikes gekocht. Toby lost het anders op: ter voorbereiding op de GP grijpt hij elke gelegenheid tot zitten met beide handen (voeten?) aan. Hij voert dit tot in het komische door, bijvoorbeeld als de metro over 8 seconden binnen komt rijden, maar er wel een zitplek op een bankje vrij is, dan moet en zal hij daar gebruik van maken.
Mijn oplossing is anders: ik doe voorlopig helaas even geen vrijdagen van GP's meer, omdat dat volledig ten koste gaat van mijn energie en plezier op de zondag. Maar ook na 2 dagen judgen zijn mijn benen uitgeput, het kost me alsnog een aantal dagen om echt bij te komen van de fysieke en mentale inspanningen tijdens zo'n weekend. Maar het is het meer dan waard!

Terwijl Toby en Kenny vrijdag al judgen, geniet ik van een uitgebreid vloeibaar ontbijt met allerhande briljante fruitsapjes op de Mercat de la Boqueria, breng nog een bezoek aan het Oceanario (ik ben dol op aquaria, en ook deze is het bezoek meer dan waard), wandel wat door de Gotische wijk en begeef me naar de venue voor de judge meeting. Helaas is er geen echte Judge Room, er is gewoon een deel van de ruimte afgescheiden met een gordijn waarachter wij ons verzamelen voor de briefing en we onze spullen kunnen achterlaten. Een van de belangrijkste mededelingen van Damián, de Head Judge, is dan ook dat we geen waardevolle spullen moeten meenemen naar de venue, aangezien de ruimte niet afsluitbaar en onbewaakt is. Maar ja, de judges die op dit moment al aan het werk zijn, missen deze briefing natuurlijk. En dat zal spoedig problematisch blijken te zijn, helaas.

Wat gebeurt er nu zoal tijdens een judge meeting? We stellen ons kort voor (naam, land en stad van herkomst, judge level, gesproken talen, bijzondere mededelingen). Het judge level is van belang om te weten, omdat L3's en hoger een speciale rol vervullen tijdens het toernooi: zij kunnen als een soort mini-Head Judge toestemming geven voor rewinds en Game Losses, dus het is handig om te weten bij wie je hiervoor terecht kunt. L1's of L2's die hun eerste GP meemaken, hebben vaak wat meer begeleiding nodig, dus het is fijn om te weten wie je extra aandacht moet geven. Zeker tijdens Zuid-Europese GP's heb je vaak tolken nodig, dus weten wie (in dit geval) Spaans spreekt, is een keiharde must.
Het leukste zijn de bijzondere mededelingen: tijdens een toernooi lijkt het voor spelers misschien alsof we allemaal hetzelfde doen, maar iedere judge heeft zijn of haar eigen speciale interesse of focus. Tasha is erg geïnteresseerd in community building, Emilien heeft graag discussies over policy en de filosofie erachter, Daniel is een expert op het gebied van de spelregels (Comp Rules), David is erg bezig met social media (@MagicJudges), ikzelf ben gericht op customer service (en ben eigenlijk op mijn best tijdens Public Events op zondag). En zo weet je bij wie je terecht kunt met vragen, ideeën en verzoeken, om het weekend uitdagend te houden en meer te laten zijn dan alleen het beantwoorden van vragen van spelers!

Mijn buddy voor het weekend is Juan-Carlos Gonzales, een redelijk nieuwe L1 tijdens zijn tweede GP. Hoewel de naam anders doet vermoeden, is Juan-Carlos een judge uit de Benelux... en zo moeten we helemaal naar Spanje afreizen om eindelijk eens samen tijdens een event te kunnen werken. Ik vind het leuk om nieuwe judges te verwelkomen tijdens GP's en neem Juan-Carlos een beetje onder mijn hoede. Het klikt al snel, en we brengen het hele weekend elkaar plagend door; vooral tijdens periodes dat er weinig judge calls zijn, is het fijn om met elkaar te praten en elkaar te entertainen.
Mijn running gag is dat ik vloeiend Spaans spreek, en dat bewijs ik door judges me een willekeurige regelvraag te laten stellen in het Spaans, waarop mijn antwoord steevast luidt "esta muerte" (hij/zij/het is dood). Tijdens een Limited toernooi is dit in 90% van de gevallen trouwens ook het correcte antwoord op de vraag... Al snel verspreidt deze grap zich ook naar andere teams, en de uitdrukking "esta muerte" wordt een soort van begroeting onderling.
Een van de taken van de judges is het netjes houden van de venue, en dat betekent stoelen aanschuiven, tafelkleedjes recht trekken, stoelen aanschuiven, tafelnummers rechtzetten, stoelen aanschuiven, rotzooi van de tafels opruimen, stoelen aanschuiven en nog meer stoelen aanschuiven. Alsjeblieft, als je van tafel opstaat, schuif je stoel aan, zodat andere spelers en judges door de paden kunnen lopen! En nee, dankzij onze team leader Joel werd dit niet saai, want hij maakte er een wedstrijdje van: onze area moest er netter en schoner uitzien dan de gebieden van andere teams, en volgens mij hebben we glansrijk gewonnen

Dan komt helaas een enorme domper op de vreugde: er is gestolen uit onze judge room. Drie judges die gisteravond de briefing hebben gemist doordat ze aan het werk waren, hadden waardevolle spullen meegenomen en zijn die nu kwijt. Iemand is de onbewaakte judge room binnen gelopen, heeft alle tassen doorzocht en van Kenny twee Commander decks gestolen, van Raymond een map vol dure kaarten, en van Juli ook een deck. Ik vind het onbegrijpelijk en asociaal om te stelen van mensen die op dat moment bezig zijn ervoor te zorgen dat spelers zoals jij een leuke dag kunnen hebben...
Wiens schuld is dit nu? Ja, natuurlijk van die eikel die heeft lopen jatten, maar wie is er aansprakelijk voor de schade? De Head Judge die niet iedereen heeft gewaarschuwd? De Toernooi Organisator die geen deugdelijke, veilige plek voor ons had? De judges zelf, die hadden moeten zien dat de kamer onveilig was? Gaat een verzekering dit dekken, en zo ja, tot op welke hoogte? Allemaal nutteloze vragen, want ondertussen zijn 3 judges spullen kwijt, en dat is ronduit kut. We zijn een behoorlijk hechte club, en als een van ons iets aangedaan wordt, raakt ons dat allemaal. De sfeer in het team wordt hier zeker door beïnvloed, met een mengeling van verdriet en woede. Maar ik had al gezegd dat judges geweldige mensen zijn, dus ik kom er nog op terug hoe we dit uiteindelijk hebben aangepakt.

Zaterdag avond gaan Joep, Toby en ik de stad in om lekker te eten (catering op niet-Parijse GP's is verschrikkelijk, en dit was een van de allerslechtste tot nu toe), maar Kenny voelt zich kut en gaat naar bed. Wij eten eerst wat pintxos (tapas op een prikkertje), bizar goedkoop en de beste maaltijd van de vakantie tot nu toe. En daarna nemen we nog een compleet tapas menu bij een luxe tentje, waar we voor slechts 16 euro een glas wijn, 6 briljante tapas en een stuk patisserie van niveau krijgen. Er valt me een patroon op: zaterdagavond van GP's is culinair gezien de beste avond, maar misschien komt dat door de vergelijking met het eten waar ik dan een hele dag op heb moeten teren.

Zondag aan het einde van de dag halen judges hun compensatie voor het weekend op: een aantal boosterboxen en de beroemde judge foils. Zonder dat Kenny, Raymond en Juli het weten, is er een systeem van vrijwillige donaties opgezet om de pijn van de diefstal te delen en te verzachten: naast de judge die iedereen zijn compensatie geeft, staat een doos voor donaties, en als iedereen is geweest, zitten daar ruim 100 boosters en meer dan 60 foils in! Dat wil zeggen dat de bestolen judges een flinke pleister op de wonde krijgen en financieel een stuk tegemoet worden gekomen. Dat is de kracht van een community: iedereen draagt een klein steentje bij, en samen hebben we een aanzienlijk bedrag bij elkaar gekregen. Ik ben zo ontzettend trots dat zo ontzettend veel judges geheel vrijwillig en belangeloos een letterlijke en anonieme duit in het zakje hebben gedaan om 3 vrienden en collega's uit de brand te helpen!

Het judge dinner is de kers op de taart, een van de gezelligste bijeenkomsten van judges die ik ken. Een groot deel van de judges die dat weekend hebben gewerkt is aanwezig, maar ook judges die hebben meegespeeld zijn van harte welkom. Het kost me flink wat moeite om twee Deense judges er van te overtuigen met ons mee te komen, om de een of andere vage reden denken ze dat ze er niet bij horen. Maar wij zijn een grote familie, ze komen mee en hebben een geweldige avond aan onze Deens-Nederlandse tafel. Ik hoop deze twee jongens nog vaker te zien, al was het maar omdat Deens zo'n grappig taaltje is om naar te luisteren.

Voor het judge dinner is een fantastische locatie op loopafstand van de venue geregeld, met een zeer betaalbaar en uitgebreid menu, waar we met 70 man terecht kunnen (en waar ook voor vegetariërs voldoende lekkers is). Het vinden van zo'n gelegenheid en het maken van een gunstige deal kost een hoop tijd, maar Arthur en Jose hebben zich keihard ingezet om deze avond mogelijk te maken.
En dan is het tijd voor Magic... ja, echt waar, ik heb zin om te spelen. Met Kenny, Markus en Anders (ik kan maar niet onthouden hoe je dit uitspreekt, het is iets als Aanos of Oonas of zo, maar heeft weinig te maken met hoe je het spelt) doen we een draft in het judge hotel, en rond drieën gaan we naar bed.
Oh ja, mijn bed. Ik deel een kamer met Steven, een Amerikaanse L3 die ook Regionaal Coördinator is voor een deel van de USA. Vanzelfsprekend slaapt hij nog niet, maar is net zoals zaterdagavond op zijn laptop bezig om allemaal vragen van judges te beantwoorden, zijn rules blog bij te werken en zaken voor komende toernooien te regelen. Ondanks deze Europese GP laat hij zijn judges thuis niet zomaar 24 uur verstoken van zijn wijze adviezen en begeleiding.

Maandag tijdens het ontbijt vertelt Alejandro (bijgenaamd El Califa) me tot in detail hoe ik naar de halte van de Aerobus moet lopen, waar precies op het enorme plein zich de halte bevindt, en hoe lang de rit duurt; service houdt niet op bij het einde van het toernooi. Als ik daadwerkelijk vertrek, besluit Sebastian met me mee te gaan (ook al vliegt hij een uur later), want samen reizen is gewoon gezelliger.

Ik heb een fantastisch lang weekend gehad, een hoop ervaringen opgedaan en met geweldige mensen tijd doorgebracht. Ik had met gemak weer een gedetailleerd en geïllustreerd verslag kunnen schrijven van alle toeristische dingen die ik heb gedaan, ik kan uren praten over wat ik allemaal heb gegeten, en het internet (en Toby's telefoon) staan vol bijzondere foto's die ik jullie had kunnen laten zien, maar dit weekend stond voor mij zo ontzettend in het teken van de mensen om me heen, dat ik niets anders wil doen dan aangeven hoe geweldig zij zijn, en hoe blij ik ben deel te mogen uitmaken van de fantastische community van judges. En daarom, nog één keer:

Judges, dank jullie wel voor deze geweldige ervaring, en graag tot binnenkort!

Greetz, Dustin.