Stijn (142)

23-11-2014 16:54:00

Met veel plezier lees ik als het even kan alle columns op NederMagic. De teksten zijn onderhoudend, goed leesbaar en bieden in veel gevallen meer diepgang dan ik zelf zou kunnen bieden in een stuk over MTG. Toch lever ik graag zo nu en dan mijn bijdrage aan de community hier. Mijn doel: een tekst met een raakvlak aan MTG die vooral leuk is om te lezen. Vandaar ook de titel: "Column voor Lezers", een verwijzing naar een tijdschrift dat ik iedere twee maanden thuis ontvang.

De man die aan de balie komt warrig over. Hij heeft een grote zwarte bril met een dik montuur op die, zie ik later, aan de binnenkant ook nog eens fel roze met witte bloemetjes is. Een kek jasje, nonchalante sneakertjes… een hipster, maar dan een die het voor mijn gevoel niet goed begrepen heeft want het kekke jasje zit met een punt aan de achterkant in zijn broek. En met zijn dunner wordende grijze haar is hij nog een hipster-die-het-niet-goed-begrepen-heeft-op-leeftijd ook. Vanuit mijn hoek neem ik hem in me op. Hij loopt wat heen en weer en zijn linkerbeen trekt een beetje. In het voorbijgaan trekt hij een Telegraaf uit het krantenrek en gaat deze staan lezen. Hoewel hij hem zo snel doorbladert dat hij waarschijnlijk niet een regel volledig leest. Waarschijnlijk wil hij zo demonstreren dat hij ‘De krant van wakker Nederland' onder zijn niveau vindt. Waarschijnlijk leest hij thuis nog NRC Next, zodat hij zich iedere ochtend nog even jong kan voelen en is hij een early adapter van Blendle.

Het is donderdagochtend, 30 oktober en zoals gewoonlijk zit ik op mijn werk op dit tijdstip. Buiten de man met de bril met roze binnenkant is het iets rustiger dan normaal, doordat er wat collega's op vakantie zijn. Ik werk mijn to-do lijstje af voor die dag. Het ziet ernaar uit dat ik naast mijn deadlines ook nog wel wat structureel nuttige zaken op kan vangen vandaag. Helaas heb ik blijkbaar het gesprek over welke radiozender er op moet staan gemist die dag, want Mambo No. 5 wordt gevolgd door Ik heb een toe-toe-toeter op mijn Waterscooter en ik zal het deze ochtend dus moeten stellen met het foute uur van Q-Music. Of nog erger nog, want in een onbewaakt ogenblik heeft een collega ontdekt dat ze daar een hele zender voor hebben opgericht, dus Barbie Girl en Una Paloma Blanca zullen niet lang meer op zich laten wachten. 24/7 kutmuziek. Ik zal mijn collega's ervan moeten overtuigen dat het mij geen leukere chef maakt als dit vaker gebeurt.



Halverwege Dancing Queen, het zal rond een uur of tien geweest zijn, besluit ik dat ik er wel even genoeg van heb en neem een sanitaire pauze. Ik pak nog een laatste slok koffie, die koud blijkt te zijn, trek een vies gezicht (gatver, koude koffie vind ik met afstand het smerigste dat er bestaat – van officieel drinkbare dingen dan) en meld dat ik over een paar minuten terug ben.

Aangekomen in de paar kubieke meters wit betegelde rust haal ik gewoontegetrouw mijn telefoon uit mijn broekzak en ga er eens goed voor zitten. Ik ben ervan overtuigd dat sinds de invoering van mobiel internet de duur van het toiletbezoek significant is gestegen. Daar hoeft geen onderzoek naar gedaan te worden, want waarschijnlijk heb ik in mijn eentje al voldoende invloed op dit gemiddelde. Even Twitter checken, het laatste nieuws lezen en WhatsApp doornemen,. In dit specifieke geval blijkt dat de planning voor die avond al rond is. De WhatsApp groep "Commander Avond" bericht het volgende:
Aad*: Yo. Vanavond 8u chez moi.
Jezus*: Leuk ben erbij
Boom*: Heb koopavond, ben wat later.
* Wegens privacyredenen zijn bijnamen gebruikt. "Wegens privacyredenen". Persoonlijk vind ik "Wegens … redenen" een erg zwak argument. Genocide? O, wegens afkomstredenen. Zwarte Piet? Ja sorry: traditieredenen. Kom je niet mee weg toch?

Ik antwoord: "Top!". Een prachtig staaltje afspraken maken door mannen: in vijftien woorden weten vier mensen precies wat er van ze verwacht wordt. En jij, lezer, bent met een zekerheid van 85,7% een man (want ik heb volgens mij zo'n 7 lezers, waarvan één vrouw die ik gemakshalve maar even meereken ook al heeft ze meer dan de helft van mijn werk niet gelezen) en je zult dit dus herkennen. Dat drie van de vier vervolgens te laat zullen komen nemen we maar op de koop toe. En bij nummer vier is het thuis te doen, dus die kan niet te laat zijn. Maar dat terzijde.



Voor de locatie van ons wekelijkse Magic moment hebben we een roulatiesysteem wat betreft de locatie waar we spelen. Dat wil zeggen dat we wekelijks bij iemand anders thuis zitten om te kaarten, steevast op donderdagavond. Vier van ons wonen in hetzelfde dorp, dus dat is prettig: lekker op het fietsje en geen rekening houden met het openbaar vervoer. De vijfde, afwezig in de conversatie hierboven, woonde in Den Bosch in een echte volksbuurt (partytenten voor de deur, speakertjes buiten en lekker op je krat Bavaria een pilske vatten) maar is inmiddels terug verhuisd naar zijn roots en woont hemelsbreed 300 meter bij zijn ouders vandaan. De heimwee zit in de familie: zijn broer, ook vast onderdeel van onze speelgroep, woonde in Alkmaar omdat hij als marineman veel in Den Helder moest zijn maar, miste de Brabantse gezelligheid. En ik begrijp dat hij terugkwam. Toen hij werd benoemd tot Adelborst was ik daar met Boom bij en lunchten we vooraf in een gezellig ogend restaurantje. Lekker gegeten, het moet gezegd. Erg leuke bediening ook, precies wat je je voorstelt bij een mooi Noord Hollands serveerstertje: blond, blauwe ogen, leuke glimlach, grote… ogen. En huppelend door het restaurant, duidelijk zonder dat ze een BH draagt. Maar toen begon ze te praten. Een schurend, rauw gekakel waarbij ieder woord afgebeten naar buiten kwam. Sorry, maar als Brabander kan ik me onmogelijk voorstellen dat je met zo'n accent in een leuke stad kunt wonen – wat een afknapper. Ook Aad vond dit, en woont inmiddels al weer enkele jaren in Boxtel. En zo zitten we deze week bij hem thuis. Afgelopen week heeft hij, zo zie ik als ik binnenkom, besloten zijn kerstboom van vorig jaar maar weer op te bergen. We beginnen de avond zoals altijd met een kop koffie, en dit keer heeft hij toch een beetje Alkmaar in huis gehaald: Jodenkoeken. Rond kwart over negen besluiten we op de Brabantse manier verder te gaan en komt er een Bavaria op tafel, en nog een en daarna nog een. En nog eentje om het af te leren. Rond die tijd zit mijn avond er abrupt op, want gebeurt dan toch eindelijk: ik speel een Pact of Negation om een Boom's commander te counteren en jawel. Oeps. De delayed trigger vergeten.