Dustin (Amsterdam) (33)

6-9-2012 00:10:00

De prijsvraag van deze week is bedacht en geschreven door Freek, en geïnspireerd op dit magische verhaal van Johannes. Freek, bedankt voor dit leuke idee!

Onderstaand verhaal is gebaseerd op 4 kaarten uit ; lukt het jou ze er allemaal uit te halen? Daarbij is gebruik gemaakt van alle verschillende onderdelen van de kaarten: naam, rules text, art, flavor text... hoe goed ken jij deze set?

Noem de 4 kaarten uit die in dit verhaal beschreven worden.
*Noem exact 4 kaarten, niet meer en niet minder.
*De kaarten zitten in , maar hoeven niet per se nieuw te zijn (reprints zijn mogelijk).
*1 inzending per persoon, wijzigingen achteraf zijn niet mogelijk.
*POST JE ANTWOORDEN NIET IN DIT TOPIC!!! Daarmee verpest je de prijsvraag voor de anderen en word je gediskwalificeerd. Het noemen van kaarten in dit topic is ten strengste verboden.
*Post in dit topic de volgende tekst: "x/4 correct".
*Stuur mij een message met als titel "Mini-prijsvraag 62.0" en als inhoud exact 4 kaartnamen (graag met {=linkjes}).
*Ik pas je post aan door te vermelden hoeveel je er correct had.
*Uit alle correcte inzendingen kies ik random een winnaar.

De winnaar krijgt 5 euro NederMagic tegoed, de prijsvraag loopt tot en met maandag 23.59 uur, alle overige info staat in de FAQ.

Veel plezier en succes, greetz,

Dustin en Freek.


De duisternis valt over de stad

Dit verhaal speelt zich af in een duister hoekje van een oude herberg ergens in een klein plaatsje in de buurt van een afgrond. Op een sombere avond zit een duister figuur een borrel te drinken. In alle rust geniet het van een drankje en zo nu en dan tilt het even het hoofd iets op zodat het onder de rand van de hoed de rest van de bezoekers kan bekijken.
In de herberg heerst een grimmige sfeer. Een sfeer die elk moment kan omslaan in een situatie waarin niemand vannacht nog levend uit de herberg zal komen. De bezoekers praten wat met elkaar en bemoeien zich voornamelijk met hun eigen zaken. De kastelein bezorgt het tafeltje in de hoek nog een drankje en vraagt gelijk een muntstuk ervoor. De persoon aarzelt even en pakt dan uit een binnenzak een klein zakje met muntstukken. De duistere figuur tilt het hoofd iets op, kijkt de kastelein diep en lang in zijn ogen aan en zegt: ‘De avond is duister en deze aan deze nacht zal misschien nooit meer een einde komen. Jullie wezens beseffen niet waar jullie je dorp hebben gebouwd; het was slechts een kwestie van tijd voor het kwaad hier langs zou komen.'
Er valt onmiddellijke een ijzige stilte in de herberg en alle ogen zijn gericht op dat ene tafeltje in de hoek. Iedereen houdt zijn adem in wacht in spanning af wat er komen gaat.
Op dat moment zwaait de deur van de herberg open. Iedereen ontwaakt meteen uit een trance en kijken massaal naar de open gewaaide deur; niemand te zien. Buiten klinkt een stem: ‘Kom naar buiten lafaard! Toon jezelf aan mij en ik zal genadevol zijn.'
De duistere persoon staat op en gooit daarbij het tafeltje om. Als de hoed afgezet wordt, vallen lange, donkere haren onder de hoed vandaan en ziet iedereen de donkere, groen/rode ogen van de vrouw. Door de herberg gaat een druk gefluister heen en weer: ‘Het is een vrouw!'
Buiten raast de stem nog steeds door: ‘Ik weet dat je daar binnen zit, Heks. Kom naar buiten, laat me je doden zodat ik mijn taak kan volbrengen. Jij en ik weten allebei dat ze hier toch al ten dode zijn opgeschreven en dat het slechts een kwestie van tijd is. Wacht, ik zal alvast wat lekkers naar binnen brengen, ha ha ha…'
Op dat moment klinkt er buiten een enorme knal en een hels licht laat de contouren zien van de bron van de stem zien. Een groot wezen met lange poten en een opgeheven staart, zo lijkt het. Een luid gegiebel klinkt nu buiten. Stemmen zijn duidelijk hoorbaar en stormen al vloekend en tierend de herberg binnen. Twee kleine, groene, rare wezens met lange, puntige oren staan plots binnen ben beginnen iedereen in de herberg lastig te vallen. De twee gaan allebei een andere kant op. De ene schiet de bar over en begint alles kort en klein te slaan wat maar kapot kan. Pakt hier en daar een geopende fles en zet deze aan zijn mond. Gulzig drinkt hij van de drank en slaat ondertussen alles kort en klein. De lege flessen worden naar de bezoekers gegooid. Scherven vliegen in de rondte en raken de bezoekers. Een man ligt bloedend om de grond met uit zijn oog een hals van een fles. Over de bar ligt een man die na een klap van een fles het bewustzijn is verloren.
Het andere wezen schiet op de bezoekers af. Met een kleine stok in zijn hand slaat hij op de bezoekers in. De stok dringt diep door in de schouder van een man en deze gilt het uit van de pijn. Een andere bezoeker die vlak bij staat schiet de man te hulp. Gewapend met een stoel vliegt hij op het wezentje af en net als hij wil uithalen, valt hij dood op de grond. Een zelfde stok steekt uit zijn rug omhoog.
Iedereen is in paniek, behalve de vrouw met de lange donkere haren. Haar groene ogen volgen de wezentjes nauwlettend. Als een van de wezens plots binnen haar bereik komt, verplaats ze zich geruisloos in positie en met haar nagel maakt ze een kras over zijn blote rug. Het wezen valt stil en draait zich verbaast om. In zijn ogen is verbazing te ontdekken. Hij heeft geen idee wat er zojuist met hem is gebeurd, maar weet dat dit het voor wat betreft zijn korte leventje was. Met een doffe klap valt hij dood neer op de vloer.
Woedend kijkt het andere wezen op. Met een afgekloven arm van een bezoeker in zijn hand, schreeuwt en vloekt hij naar de vrouw. In een paar kleine sprongen staan ze nu tegenover elkaar, klaar voor een duel. De overige bezoekers zoeken dekking achter de meubels. Het wezen schreeuwt het uit en zwaait druk met zijn armen in het rond. De vrouw blijft kalm staan en draait haar lichaam iets in. Ze lijkt zich klaar te maken voor een aanval. Dan springt het wezen op haar af. Ze schat de afstand in: het wezen kan er in drie, misschien vier sprongen zijn. Ze blijft geduldig wachten en als het wezentje nog een sprong van haar verwijderd is, springt ze met een fraaie beweging achteruit. Het wezen maakt een steekbeweging met zijn stok naar het gezicht van de vrouw, maar treft haar op miraculeuze wijze niet. Het wezen is tot stilstand gekomen op nog geen armlengte van de vrouw. Versteend blijft het wezen staan. Kan zich niet meer bewegen en kijkt doodsbang uit zijn ogen. De groene kleur trekt langzaam uit zijn lichaam en laat een grijze tint achter op het iele lijf. Het wezen schreeuw en tiert in het rond, maar kan niks meer.
Buiten raast de stem door: ‘Jij valse heks! Kom nu naar buiten en vecht!' De vrouw kijkt de kastelein aan en beveelt hem binnen te blijven en voor de gewonde gasten te zorgen. ‘Als ik niet meer terug kom, verlaat dit dorp dan snel,' zegt ze zacht. ‘Als ik er niet in slaag de deur te bewaken en deze geopend wordt, betekend dat het einde van dit dorp en misschien wel voor de rest van de mensheid.' Ze stapt naar buiten en trekt de deur achter zich dicht.
Buiten staat een enorm groot wezen. Zijn zes poten klakken over de grond heen. Twee grote scharen knippen driftig in de richting van de vrouw. ‘Daar ben je eindelijk. Ik was al bang dat mijn twee trouwe helpers er een eind aan hadden gemaakt, ha ha ha.' Een enorme staart vliegt in de richting van de vrouw en belandt vlak voor haar voeten in de grond. ‘Laat me het toch even snel afmaken,' zegt het beest. Je voelt er bijna niks van.' ‘Een klein prikje maar, de dood die volgt is verder pijnloos, ha ha ha.'
‘Nooit zal ik je de deur laten open maken,' zegt de vrouw. ‘Alles is dan voor niets geweest. De mensen zullen nooit meer daglicht zien en het kwaad zal deze planeet overheersen. Je denkt toch niet dat ik dat zal laten gebeuren,' zegt de vrouw.
Op dat moment vliegt de staart van het beest naar de vrouw. De vrouw springt opzij, maar ze is net te laat. Ze voelt dat ze geraakt wordt aan haar been. In een laatste reactie probeert ze de staart vast te pakken. Met haar vingertoppen voelt ze harde huid van de staart en weet nog net haar nagel een stukje onder de huid van het beest te krijgen. Met een glimlach valt ze op de grond.
‘Heks! Wat heb je gedaan?' schreeuw het beest. ‘Nu zal de deur niet geopend kunnen worden!' Het beest strompelt achteruit en valt dood neer. De vrouw zucht en met haar laatste adem zegt ze: ‘Gemaakt door een genie, en geprobeerd te openen door een gek. Maar niet vandaag…' en ze valt dood neer.