Stijn (142)

23-9-2014 23:47:00

Met veel plezier lees ik als het even kan alle columns op NederMagic. De teksten zijn onderhoudend, goed leesbaar en bieden in veel gevallen meer diepgang dan ik zelf zou kunnen bieden in een stuk over MTG. Toch lever ik graag zo nu en dan mijn bijdrage aan de community hier. Mijn doel: een tekst met een raakvlak aan MTG en die vooral leuk is om te lezen. Vandaar ook de titel: "Column voor Lezers", die een verwijzing is naar een tijdschrift dat ik iedere twee maanden thuis ontvang.

Spoiler alert. The Usual Suspects is de meest fantastische film ooit. Als je hem nog niet hebt gezien, laat dan direct alles vallen waar je mee bezig bent, open de eerste torrent site die je te binnen schiet, download de film, of eigenlijk bedoel ik: bestel de film legaal via internet of koop de DVD, regel een zak chips en een bak bier en maak je op voor een geweldige avond. Daarna ben je natuurlijk van harte uitgenodigd om verder te lezen, maar tot die tijd heb je even iets belangrijkers te doen.

Een film kijken met mij is denk ik niet per sé leuk, want ik wil geen film kijken, ik wil een film beleven. In de praktijk betekent dit dat als wij samen een film kijken jij vooral je klep moet houden omdat ik er middenin zit, dat ik best eens een traantje weg kan pinken als er iets verdrietigs gebeurt (puppy dood, pony verkocht, dat soort dingen) en dat ik he-le-maal door het geluid kan gaan bij een schrikmoment. Dat is meteen de reden dat ik horror niet tof vind: een goeie horrorfilm scares the shit out of me en dat is nou niet bepaald een emotie waar ik op mijn zaterdagavond op zit te wachten. Maar terug naar The Usual Suspects. Man wat een film. Zelf heb ik hem inmiddels denk ik een keer of tien gezien en hij verveelt nooit. De eerste vier keer zag ik steeds iets nieuws. Weer een ander verband, een verwijzing, een gebaar dat me de keren daarvoor niet was opgevallen. De zes keer daarna was puur genieten, af en toe een blik opzij werpend naar mijn buurman (of -vrouw) die de film op dat moment voor het eerst zag. Wat blijft hangen is dat zoals Kevin Spacey in The Usual Suspects een schurk neerzet ongeëvenaard is. Als Heath Ledger in het hiernamaals die film zit te kijken gaat hij na afloop in een hoekje zitten huilen, mompelend dat hij best begrijpt wat je bedoelt, maar dat hij The Joker zo'n leuke rol vond. (Voor degenen die ook nu weer afhaken: The Dark Knight. Je weet wat je te doen staat. Niks te danken.) Waarmee ik niets af wil doen aan de prestatie van laatstgenoemde als The Joker natuurlijk – The Dark Knight is de beste film die ik de afgelopen tien jaar in de bioscopen heb zien verschijnen en dat is voor het grootste gedeelte aan hem te danken – maar baas boven baas.
(Serieus: spoiler alert.)
Wat zo mooi is aan The Usual Suspects is dat je in eerste instantie denkt: "Waar gaat dit heen? Wat gebeurt hier? Ik vind het interessant – maar waarom eigenlijk?" En naarmate de tijd verstrijkt ga je, in mijn geval letterlijk, verder op het puntje van je stoel zitten want je wilt nu wel eens weten hoe het af gaat lopen ook. Hoewel, eigenlijk weet je dat al – hij is dood. Maar vijf minuten later denk je: wie is er eigenlijk dood? Is er überhaupt wel iemand dood? En wie de fuk is Keyser Söze? Je gaat er niet achter komen. Je mag besluiten dat het Verbal Kint was, of advocaat Kobayashi, maar zeker weten doe je het nooit.



Het effect dat het verhaal op me heeft, heeft opvallende overeenkomsten met mijn favoriete commander deck. Daar heb ik namelijk de eerste paar beurten ook geen idee waar het heen gaat en laat ik het, zoals Verbal die wordt verhoord op het bureau, allemaal eerst maar eens op me afkomen. Hij vertelt dat hij koffiebonen heeft geplukt en een vent die ze Redfoot noemen heeft leren kennen; ik doe wat landdrops, leg misschien wat defensieve kaarten neer als ik denk dat dat nodig is en zorg dat wat kaarten de tafel raken (of er juist van verdwijnen) om te zorgen dat tegenstanders zich vooral met elkaar bezighouden. Ondertussen wacht ik rustig af wat de omgeving me biedt om op voort te borduren. Ik maak me geen zorgen, hoewel ik na de eerste paar draws de indruk zou kunnen krijgen dat er geen gedachte achter zit. Maar als ik wat afstand neemt zie ik dat het klopt, dat er een systeem achter zit. De kaarten die ik topdeck en de kaarten in het spel bepalen mijn strategie; niet mijn Commander of het thema van mijn deck. Één ding weet ik wel zeker: het speelveld, in The Usual Suspects zou dat dan dus die boot zijn, wordt opgeblazen. Verschillende keren zelfs, als ik de kans krijg. Daar zorgt mijn Commander Child of Alara wel voor, geflankeerd door Wrath of God, Damnation, Nevinyrral’s Disk, Supreme Verdict, Merciless Eviction, Rout, Pernicious Deed, Engineered Explosives en Obliterate. Allemaal? Ja, allemaal. En zoals je bij het kijken van de film steeds verder op het puntje van je stoel schuift, doe ik dat ook bij het spelen van dit deck. Want omdat ik het al zo'n 3 jaar gebruik weet iedereen dat het onverwacht uit de hoek kan komen en dus ben ik regelmatig het doel van wat lifeloss, commander damage of andere pesterijen. Ik gebruik mijn veertig levens als tijd, tijd die ik heb om tot mijn overwinning te komen, en ik heb nog maar weinig over.

Tenslotte heeft Verbal de pionnen op de juiste manier tegen elkaar uitgespeeld. Ineens verdwijnt er een speler van het toneel. Of twee. Prismatic Omen lag er al met Valakut, the Molten Pinnacle, maar toont nu zijn echte meerwaarde: float 8 mana, speel Scapeshift, sacrifice 8 landen, zoek onder andere Vesuva, Thespian’s Stage, Dark Depths, speel Faith’s Reward, gevolgd door Sarkhan Vol en sloop twee spelers met twee boze vulkanen en een haastige Marit Lage token. De overwinning lijkt zeker – 2 down, 1 to go.

Maar het liefst, het allerliefst, gebruik ik de kaarten van de tegenstander zelf om hem mee om de oren te slaan. Het is een ode aan Kevin Spacey, die de agent Kujan's eigen informatie op de muur in het kantoor gebruikt hem een loer te draaien. Ik gooi mijn winnende kaart op tafel om de laatste speler definitief de nek om te draaien met zijn eigen creature, en weet wie Keyser Söze is:



Onbekend met dit deck? Als je je kon vinden in mijn vorige twee tips, neem deze dan ook ter harte en lees hier mijn primer. Onbekend met The Usual Suspects? Serieus, kijken die film.

Groeten, Stijn.