Crucifix (93)

5-3-2013 16:33:00

Mind-tricks: Multiplayer op zijn best!Verdorie zeg, wat is het een lekker weer buiten.. Je zou bijna buiten gaan zitten met een laptopje om te gaan schrijven. Helaas, ik zit vast aan de adapter en de verlengkabels zijn nergens te vinden. Dan maar binnen!

Welkom bij deel 2 van de reeks columns die ik verspreid over de komende periode zal uitbrengen. Deze columns zijn bedoeld om jou multiplayer-ervaringen wat meer kleur en spelplezier te geven. Multiplayer is en blijft altijd een apart spel, en bij aparte spellen horen aparte technieken. Deze columns zijn er om die technieken onder de knie te krijgen en je te helpen met een gezellige, leuke pot Multiplayer!

In de vorige column heb ik het gehad over 2 belangrijke principes in een Casual Multiplayer:

CardAdvantage (CA)
Aanvalstactieken (wie val je wanneer aan)

Deze principes (vooral de aanvalstechnieken) horen echter deels bij het (zeer belangrijke) onderwerp van deze column:


Multiplayer is een groepsspel, waarschijnlijk gespeeld met een groep vrienden (althans, dat hoop ik.. Anders heb je een probleem). En je zult ook waarschijnlijk al een verleden op MTG-gebied hebben met ze. Termen als "target", "groephug" en vele anderen worden constant gebruikt. Om een goede multiplayer te kunnen spelen, zul je deze begrippen moeten kennen EN kunnen toepassen; ze zijn er namelijk niet voor niks.

Target"Target" zijn we allemaal al wel eens geweest. Je schopt iemand uit de game zonder dat hij ook maar iets heeft kunnen doen, en daar ga je ongetwijfeld voor boeten. "Volgende game ben jij sowieso mijn target!" Klinkt bekend, of niet? Terecht is het wel. Iemand zonder reden zomaar een spel weigeren is namelijk iets wat niet erg gewaardeerd wordt (tenzij het je sterkste tegenstander was, zoals besproken in deel 1). Iedereen komt aan de keukentafel zitten met één doel voor ogen: een goede pot MTG. Verpest je dat voor ze, dan kun je er van uit gaan dat dat de volgende game ook bij jou zal gebeuren.

Gun mensen de kans hun ding te doen (zoals al besproken in deel 1) zolang dat kan en niet direct nadelig is voor jou. Kies je target zorgvuldig en zorg voor een spannende pot. Zo blijft het altijd gezellig aan de keukentafel.

Maar goed, overduidelijk brengt het woord "target" meteen een lading psychologie met zich mee. En daar kunnen wij wel wat mee! Het zorgt ervoor dat we een tafel kunnen beïnvloeden. Mensen kunnen beïnvloeden. En keuzes. Een tweede niveau wordt toegevoegd aan het spel. En daar gaan wij vandaag mee spelen.

Hoe ga je er mee om?Niemand wil target zijn. Niemand wil dat alle tegenstanders uit zijn op zijn vernietiging. Maar hoe leidt je dan de aandacht van je af? Hoe zorg je er voor dat je veel doet, en de focus van de groep toch bij een ander ligt? Dat kan op twee manieren:

Vocale afleiding
Strategische afleiding

Vocale afleiding is iets waar iedereen mee bekend is. Steek je hand maar eens op als je de volgende zin ooit gehoord hebt: "Waarom ik? Zijn board ligt helemaal vol! Hij is veel gevaarlijker!".

Klopt, of niet?

Een typisch voorbeeld van vocale afleiding. Je probeert de nadruk te leggen op de benarde situatie op het veld; jij hebt niks, maar de ander wel. Theoretisch gezien is de ander dus een echt gevaar. Toch ben jij target, en je probeert het zo duidelijk mogelijk te maken dat dat niet klopt. Deze techniek is echter nutteloos iemand eenmaal zijn zinnen op jou heeft gezet. Jij hebt zijn vorige pot verpest, en hij wil bloed zien.

Jou bloed.

Strategische afleiding is een veel prettigere techniek, en zal ook minder snel falen. Let wel dat je deze techniek moet toepassen voordat je "target" wordt; het is een preventieve maatregel.

Het principe van de "underdog" komt hier bij kijken. Een "underdog" is iemand die niet direct een gevaar is voor de rest. De slechtste boardpositie is meestal die van de "underdog" (uitzonderingen wederom daargelaten). Dit kan je oproepen. Je kunt een deck zo designen dat je constant de "underdog" lijkt, terwijl je eigenlijk de "upperdog" (speler met de grootste boardpositie) bent. Dit kun je op drie manieren doen:

-Combo
-Rattlesnake
-Grouphug

ComboIn het eerste geval gebruik je een deckstrategie die weinig tot geen permanents nodig heeft. Je board blijft leeg (behalve een paar landjes) en je hand blijft gevuld. Een dreiging wordt er in jou niet snel herkend. Je wacht simpelweg tot je je combo-pieces allemaal hebt, waarna je iedereen in 1 klap uitschakelt. Het voordeel: het komt onverwacht. Het nadeel: na de eerste keer komt het niet meer onverwacht. Mensen zullen je deck gaan herkennen, en zodra dat gebeurt verandert je positie ineens van de "underdog" naar de "upperdog". Gebruik dit truckje dus niet te vaak, want je zult het steeds zwaarder krijgen!


Apart zien ze er niet dreigend uit, maar samen kan het toch flink wat levens kosten.. In 1 beurt!

RattlesnakeEen tweede techniek is het "Rattlesnake-principe". Je bemoeit je niet met je andere spelers. Je praat, lacht en speelt wat landjes; meer niet. Wat kleine critters als early defense kunnen handig zijn, maar niet noodzakelijk. Dit gaat zo door tot je genoeg land hebt om je "val" neer te leggen. Aangezien de aandacht van de groep constant naar andere spelers is gegaan, zal er niet veel aandacht aan besteed worden. Echter, na een tijdje (als er al een paar spelers uit de game zijn) zullen de ogen zich langzaam naar jou richten. En dan is het te laat. Je hebt een Pernicious Deed liggen. Hier komt de naam van het principe vandaan: iedere keer dat er iemand overweegt jou aan te vallen, geef je hem een waarschuwing (net zoals een ratelslang met zijn ratel). "Kom mijn kant op, en ik blaas alles op!" Een natuurlijke reactie is dan het volgende: ze zoeken hun heil ergens anders. Iedereen is gehecht aan zijn kaarten. Niemand wil ze kwijt. En dus komen ze maar niet in jou buurt. Theoretisch is dat geen slimme keuze: ze sparen alleen maar permanents op. Je blaast ze uiteindelijk toch wel op, dus ze kunnen ze maar beter op hand houden. Gelukkig denken de meeste mensen daar niet aan op zulke momenten. En voila: je "Rattlesnake" werkt!

Nog leuker is dat je met het "Rattlesnake-principe" iemand anders tot target kunt scheppen. Pernicious Deed werkt namelijk voor de gehele battlefield! Als iemand jou aanvalt en daarmee dus jou val in werking zet, is iedereen de pineut. De beslissing wordt voor je tegenstanders dus alleen maar zwaarder naar mate de hoeveelheid tegenstanders toeneemt.

Leg eens een Mindslicer naast die Deed.

En kijk nu eens hoeveel mensen er eigenlijk nog overwegen je aan te vallen.

Het aantal zal waarschijnlijk heel laag zijn. Degene die jou aanvalt zorgt er EN voor dat niemand permanents heeft, EN dat niemand meer een hand heeft.

Hoe gaan ze die speler de volgene pot aankijken? Ik denk niet dat ze hem nog heel erg mogen..
Wat raar is. Want hij/zij deed alleen maar wat het juiste was: jou aanvallen. Dat is het doel van het spel, en het moet toch eens gebeuren. Jij bent het echte probleem: jij zette de val. En je gaat het weer doen. Toch wordt hij aangekeken op zijn beslissing, niet jij. Een zeer goede strategie dus.

Gelukkig zijn er nog veel meer "Rattlesnake"-decks te maken dan alleen met Pernicious Deed. Zo heb je ook bijvoorbeeld Grave Pact + een sac-engine en wat tokens. Of een Academy Rector of een Viridian Emissary. Allemaal kaarten die je tegenstanders jou laten mijden, omdat er anders wat slechts gebeurd.


Hoewel het powerlevel verschilt, allemaal doen ze "Hissssssssssssss……!"

GrouphugBij de derde techniek (grouphug) zorg je ervoor dat je tegenstanders je niet dood willen. Echter, niet zoals bij het "Rattlesnake-principe" omdat er dan wat ergs gebeurd, maar juist omdat ze je nodig hebben.

Als het goed is begrijpt iedereen het CA-principe. Het laat je potten winnen. CA is belangrijk. En iets wat dan al gauw erg gewaardeerd wordt, is gratis CA. Voila: het "grouphug-principe".

"Grouphug" gebruikt kaarten als Howling Mine en Rites of Flourishing om je tegenstanders als het ware te paaien. Iemand die constant cadeautjes uitdeelt, wordt immers aardig gevonden! Niemand vind het erg om zomaar een of twee kaarten extra te pakken, of een extra blocker te krijgen. Het vermakkelijkt het spel voor ze, en dat is prettig. Ze kunnen hun ding doen, datgeen waar MTG om draait. En daar ligt de catch van "grouphug": ze vergeten het feit dat je een tegenstander bent. Ze zullen je (als je het goed doet) als een naaste zien. Ze zullen je beschermen. Misschien zelfs wel spells voor jou counteren, of een permanent voor je opblazen. En dan weet je dat je goed zit. Je bent absoluut geen target; sterker nog, je bent dicht op het punt dat ze zichzelf misschien zelfs wel voor je op willen offeren.

"Grouphug" is een strategie die tegelijkertijd veilig en gevaarlijk is. Je hebt de tegenstander namelijk nooit compleet in de hand. Het blijft een mens, en je weet niet wat er in zijn hoofd rondgaat. Het kan makkelijk zijn dat hij na een paar beurten genietend van al het CA besluit dat het toch genoeg is geweest. En jij bent een makkelijk target. Let daar dus op als je een "grouphug-strategie" wilt toepassen in een game: zorg voor defense. Bouw jezelf in. En erg stevig ook, want je tegenstanders zullen veel antwoorden krijgen door jou. Als dat lukt, zul je uiteindelijk zeer gemakkelijk moeten kunnen winnen door bijvoorbeeld een Creeping Tar Pit of een Invisible Stalker. Iets waar de tegenstander zo weinig mogelijk aan kan doen, terwijl jij nog steeds in je kasteeltje zit.



Andere manierenNatuurlijk zijn er nog honderden andere manieren om ervoor te zorgen dat je kunt overleven in de barre Wasteland die Multiplayer heet. Andere manieren om geen "target" te zijn, maar juist "targets" te kweken. Andere manieren om de psychologie in het spel te beïnvloeden en als winnaar uit het gevecht te komen. Ik heb de manieren hierboven besproken, maar dat betekent niet dat alle anderen minder goed werken. Post hieronder hoe jij graag in een multiplayer speelt, welke positie je graag inneemt, hoe jij de psychologie in een multiplayer gebruikt en welke voor- en nadelen dat heeft!

Volgende keerDe volgende column zal vooral besteed worden aan een aantal decktypes en hun achtergronden. We gaan kennis maken met een paar oude bekenden, maar ook decks bespreken die wat minder actueel of algemeen zijn. Een paar zullen deels al besproken zijn in deze columns, anderen weer niet. Lees volgende keer weer mee en laat je verrassen met nieuwe deckstrategieën – leren is immers nooit erg!

Vragen/OpmerkingenHeb je nog vragen/tips/opmerkingen? Laat het horen! Deze columns worden geschreven voor de community, en daar hoor jij ook bij!

Tot de volgende keer,
Mvg, Lookky!