Crucifix (93)

23-11-2014 20:10:00

Wie mooi wil zijn…Allereerst wil ik graag 1 ding vooraf duidelijk maken: hoewel ik laatst een topic heb aangemaakt voor diverse suggesties voor columns (wat uiteraard nog steeds gebruikt wordt > hier ) en er ook zeker wat interessante, serieus overweegbare suggesties in staan (Johannes, ik kijk naar jou..?) moest deze column toch even tussendoor geschreven worden. Dat betekent dus absoluut niet dat ik het topic dan ook maar een klein beetje negeer. Zie het meer als multi-tasken en dan zitten we ongeveer op 1 lijn!

En zeg nou zelf: meer content is altijd goed, toch?
Sinds enige tijd heeft Debbie een nieuwe hobby ontwikkeld, namelijk het alteren van kaarten.. Ze heeft al een aantal zeer mooie kunstwerken gemaakt en dus werd het voor mij tijd om de meest voor de hand liggende vraag te stellen die iemand die een alteraar kent zou kunnen stellen: zou ik het ook eens een keer mogen proberen? Deze column zal jou als lezer door dat (soms hilarisch rampzalige) proces leiden en –hopelijk- wat meer inzicht bieden in het proces van het alteren van kaarten. Het was voor mij een zeer leerzame ervaring die ik dan ook graag met anderen deel!

De droomEen aantal van jullie zijn vast al wel eens in aanraking gekomen met alters: kaarten waarvan het artwork door een artiest is aangepast, soms op verzoek en soms gewoon vanwege een plotselinge vlaag van inspiratie. Deze artiesten zijn soms lokaal, zoals degene waarbij ik het vandaag bij uitprobeerde, maar soms ook soms wereldwijd bekend. Een van de bekendste alteraars is CardKitty (hier ), een alteraar waar zelfs Michiel een keer een kaart van heeft verkocht (namelijk een Mox Emerald)!



Zelf beschik ik ook over een aantal alters, waarvan de allereerste ooit een Skullclamp was die ik tot op de dag van vandaag in mijn bezit heb. Ik denk dat het zeer begrijpelijk is als ik zeg dat ik door het prachtige werk daaraan opnieuw betoverd werd (anders zou ik deze column nu immers ook niet schrijven): nog nooit had ik überhaupt zoiets gezien en nu bezat ik er zelf een! Sindsdien begon ik op zoek te gaan naar meer gealterde kaarten, keek ik videos op youtube waarin je het proces van een alter kon zien en vroeg ik mij iedere keer weer af…



Zou ik dat ook kunnen?

Wakker worden!En toen besloot Debbie het op een dag te gaan doen: "Ik ga leren alteren!" . Needless to say, ik was meteen geboeid, maar ook was ik mij bewust van het ongetwijfeld lange proces dat hier mee kwam kijken. Ik besloot het rustig te laten, haar werk natuurlijk wel volgend maar nog niet teveel druk op haar te zetten met verzoekjes voor alters en andere vragen.

Het proces bij Debbie ging echter sneller dan verwacht: al na een 4/5-tal alters kwam ze gevaarlijk dicht in het gebied van verzoekjes. Uiteindelijk vroeg ik haar dus maar of zij wat -landjes voor mij kon doen: ik had er namelijk 5 nodig voor een EDH-deck en had er toch nog zat liggen. Zo gezegd en zo gedaan: na een tijdje kon ik het eerste resultaat al aanschouwen.



En toen verloor ik het van mijn eigen enthousiasme.. Deze alters waren simpelweg geweldig en ik kon het dus ook niet laten om te vragen of ik het ook mocht uitproberen! Dat was geen probleem kreeg ik te horen, en zo geschiedde dus ook: de volgende dag kon ik een basiclandje waarop ik mijn kunstigheid wou vrijlaten uitzoeken. En daar begint ook voor jullie de eigenlijke reis: hoe ging mij dat nou eigenlijk af?

IncongruentieEn daar zat ik dan de volgende dag: opgerolde mouwen, een schilderspaletje, een aantal kwasten van diverse diktes, wat verf en daar op het A4-papier voor mij mijn eigen Basic Landje naar keuze. Het was een Island C , een Island waarvan ik de art zelf prachtig vind en waarvan ik mij dus ook afvroeg hoe mooi het er uit zou zien als ik die art kon doortrekken over de borders, net zoals het bij mijn Skullclamp was gedaan. Onzeker over hoe ik nou eigenlijk aan de slag moest (ondanks al die youtube-videos die ik gekeken had nog wel) keek ik naar Debbie. Die was natuurlijk al meteen op haar kaart gedoken: een Spell Pierce voor een vriend van ons. Ik spiekte over haar schouder mee en zag dat ze bezig was met een soort van grijze "basislaag".



Blijkbaar was het doel van deze basislaag het bedekken van de oude, zwarte rand om de kaart heen, zodat die niet door de volgende lagen heen zichtbaar zou zijn. Wel, zij was de baas… Onzeker duwde ik mijn kwast in de grijze dot verf die ik had gemengd en begon ik secuur (eerst zelfs ietswat te secuur; blijkbaar moet je ook iets over de art van de kaart heen gaan, zodat het kleurenoverloop wat soepeler gaat later) de grijze laag egaal aan te brengen.


Ondertussen kon mevrouw het natuurlijk niet laten om ook een kiekje van mij te maken..

Na een tijdje bezig te zijn geweest had ik het dan eindelijk voor elkaar: de grijze laag zat er op! Het resultaat:



En daar kwam het tweede leermoment voor mij al: je moet tussentijds continu de laag die je net hebt aangebracht laten drogen, anders veeg je hem vervolgens net zo makkelijk weer van de kaart af met de volgende streek van je kwast. Dit had ik dus overduidelijk niet gedaan (linksboven is dat goed zichtbaar): mijn enthousiasme begon mij nu al parten te spelen. Maar zo makkelijk liet ik mij niet kennen.. Niet deze keer. Zorgvuldig en geduldig ging ik verder met de grijze laag (het moest toch helemaal goed), wat uiteindelijk toch nog lukte. Het feit dat ik rook hielp hier, hoe ongezond het ook is, nog mee ook: af en toe een shagje roken zorgt in ieder geval voor mooie momenten waarop de verf kan drogen (maar nog steeds niet aan te raden natuurlijk!).

Nu kwam het volgende gedeelte: de kleuren op de achtergrond aanbrengen. Weer keek ik eerst maar eens goed naar mijn lerares links van mij, eens zien hoe zij dat zou gaan doen...



"Aha, dus zo moet het er ongeveer uit gaan zien.." dacht ik bij mijzelf. Dat moest toch wel lukken? Ik had immers het grijze ook al overwonnen! Vol moed begon ik met het mengen van het soort blauw dat ik wou gaan krijgen, daar de wolken later altijd nog daar overheen konden geverfd worden.

Dit bleek moeilijker dan verwacht: het water bestond namelijk uit verschillende tinten blauw (welke uiteindelijk zelfs overvloeiden naar groen), iets wat ik enorm onderschat had. En ik was nog maar net begonnen! Na een geruime tijd hiermee geworsteld te hebben moest ik toegeven dat ik het alteren van kaarten enorm onderschat had.. Dit was moeilijker dan ik dacht! Uiteindelijk besloot ik het werk aan de Island C maar op te geven. Dit was een werkje voor later. Op een uiterst nette manier (ahem) zette ik een punt achter dit project en besloot ik maar iets makkelijkers te zoeken voor mijn eerste alter.



En hoewel ik natuurlijk opgegeven had, betekende dat niet dat Debbie dat ook gedaan had. Terwijl ik vloekend en tierend (af en toe wat emotie mag natuurlijk wel) mijn Island wou opofferen in een vuurkorf, was zij namelijk gewoon verder gegaan met de Spell Pierce – en met een geweldig resultaat. Zowel de "zee" als de "lucht" waren al aardig op hun plaats. Inmiddels was zij zich klaar aan het maken voor het effect van de spreuk die opgeroepen werd door de Merfolk-meneer (?), een klusje waarbij ze een speciale kwast ging gebruiken. Het was een robuuste kwast waarmee ze van plan was op de art te "deppen" (geen idee of dat het ook maar enigszins duidelijker maakt). Ik was zeer benieuwd!



Tweede poging!Voor mijn tweede poging besloot ik maar eens iets donkerders te pakken. Werken met zwart leek wat makkelijker, daar kleurverschillen daar simpeler in verwerkbaar zijn. Ik kwam dan ook uit bij een Swamp D : het perfecte "slachtoffer" voor mijn gedoe. Door de grote aanwezigheid van zwarte achtergrond, gemengd met lichte vlagen groen had ik het idee dat ik hier wat makkelijker ongemerkt fouten op kon maken. Ik kreeg toestemming en kon aan de slag!

Mijn aannames bleken juist te zijn: het werken met zwart was een verademing met het blauw/groen/alle andere kleuren van de Island C en ik maakte serieuze progressie. Ook pastte ik een van de technieken die ik eerder geleerd had goed toe: over de originele art van de kaart heen werken, zodat het kleurverloop minder zichtbaar is. Vanuit een andere hoek was dit echter wel weer goed te zien…



Uiteindelijk had ik mijn inspiratie compleet gebotvierd op mijn eigen stukje karton en werd het tijd om de kleinere details te verzorgen. Met een tandenstoker verwijderde ik restjes verf die op verkeerde plekjes waren gekomen, maakte ik de naam, het setsymbool en natuurlijk de schedel weer zichtbaar en verzorgde ik nog wat extra "diepte" door wat wortels over de voorkant van de kaart te laten gaan. Na dit allemaal gedaan te hebben realiseerde ik het mij: hij was af! Het enige wat nu nog restte was een klein laagje lak over de kaart, zodat de verf wat beschermd zou zijn. Het resultaat:



Met volle trots keek ik naar het prachtige (althans, in de ogen van de leerling wiens eerste werk af is natuurlijk) eindresultaat! Misschien had ik hier en daar nog wat kunnen aanpassen, maar desalniettemin was dit mijn echte eerste alter, en ik kon niet anders dan hem koesteren. Vol blijdschap keek ik naar het werk van Debbie, die ook net klaar was met de Pierce:



Het was overduidelijk dat zij daar iemand heel blij mee ging maken, maar voor mij maakte dat niet uit. Ik had een geweldige dag, had veel geleerd en als toppunt had ik nu ook een prachtige Swamp voor in mijn casual-deckje te pakken.

Nu restte ons nog maar 1 ding, en dat was natuurlijk het schoonmaken.. Gelukkig viel de bende reuze mee en zijn de paletjes redelijk makkelijk schoon te maken. Tsja, ook dat hoort er bij!



Ter afsluitingLaat ik één ding heel duidelijk maken: dit was een geweldige ervaring. Voor iedereen die een alteraar kent raad ik het dan ook zeer aan om eens een poging te wagen, al is het maar voor 1 keer. Het kunnen loslaten van eigen ideeën op bestaande kaarten is op zijn minst een leuke manier om bestaande plaatjes eens opnieuw te evalueren, en misschien komt er nog wel wat leuks uit..? Ik had plezier, en ik hoop dat jullie dat ook hadden bij het lezen van dit stuk. Ik weet in ieder geval zeker dat ik het nog een keer ga doen!

Bedankt voor het lezen (van dit toch redelijk visuele stuk, maar ja.. dat krijg je met dit onderwerp)!

-C.

CreditsCredits gaan natuurlijk naar Debbie voor het helpen en voor haar openheid wat betreft het alteren van kaarten. Dat je er nog veel mooie mag maken!