Dustin (Amsterdam) (33)

15-1-2014 23:40:00

Na mijn verslag over de GPT voor Praag kan een uitgebreid verslag over de GP zelf natuurlijk niet uitblijven!

Dinsdag 7 januariEen reis begint altijd eerst met het wegbrengen van mijn katje Lulu naar haar logeeradres. Voor Lulu moet ik zo ongeveer meer inpakken dan voor mezelf: mandje, kattenbak, 6 kilo kattengrind, 1.5 kilo brokjes, etensbakje, krabpaal, speeltjes, voldoende lege dozen om in te spelen en te slapen... Ze logeert meestal bij vrienden van me, die twee dochters hebben: Kirsten van twee en een half, en Lisette van 8 maanden. Kirsten vindt de poes maar wat interessant, en wil de hele dag door eten geven; gelukkig vindt Lulu dat helemaal niet erg. Lisette kijkt graag naar de poes, maar haar ouders laten Lulu niet te dicht in haar buurt, je weet maar nooit wanneer zo'n bloeddorstig roofdier opeens besluit de aanval in te zetten. Al zou mijn schatje dat natuurlijk nooit doen.


Lulu in een van haar favoriete dozen

Na Lulu te hebben ingepakt, wordt het tijd mijn eigen spullen te pakken. Deze keer is dat meer werk dan normaal: naast de obligate zwarte kleding voor het judgen, moet ik ook mijn deck, decklijst, dobbelstenen en normale kleding meenemen. Ik weet namelijk nog steeds niet of ik ga spelen of judgen, dat hoor ik vrijdagavond pas.
Ik ga vroeg naar bed, maar voel me niet helemaal lekker. Na een uur of twee sta ik weer op, gooi het avondeten er uit en kruip rillend terug onder de dekens. Meestal ben ik ziek ná een GP, dit belooft niet veel goeds...

Woensdag 8 januariNa een matige en niet erg verkwikkende nacht vertrek ik met de trein naar Schiphol, waar ik Suus ontmoet. We hebben stoelen helemaal achter in het vliegtuig, direct bij de achteruitgang, dus dat is makkelijk met instappen. Dachten we. Helaas is er maar 1 trap naar het vliegtuig, en die komt natuurlijk uit bij de vooringang, dus we moeten langs alle andere reizigers schuifelen. Naar Praag zijn er geen budget airlines, dus we vliegen met KLM; we krijgen een snackje en wat te drinken aangeboden, wat ik niet meer gewend ben na alle vluchten met EasyJet en dergelijke. Heerlijke luxe, en dat voor slechts 130 euro voor een retourtje.
We landen om 13.30 uur en gaan met een busje, de metro en een tram naar ons hotel. De hotels vlak bij het congres centrum of in het stadshart zijn redelijk prijzig, maar in een buitenwijk van de stad heb ik een luxe **** hotel gevonden waar we voor 5 nachten met 2 personen slechts 130 euro kwijt zijn. Praag is echt bizar goedkoop, in steden als Parijs betaal je al snel 130 euro voor 1 nacht in een crappy hotel.
Helaas voel ik me nog steeds belabberd, dus ik breng de eerste paar uur in Praag slapend door. Zonde, ik had graag iets van de stad willen zien, maar het zat er echt niet in. Ik word om 7 uur wakker, we pakken een tram richting centrum en belanden bij puur toeval in een lokale biererij: U Pomniku. In Tsjechië mag je binnen roken, maar ze hebben ook een rookvrije ruimte, die je kunt bereiken door het rokersgedeelte helemaal door te lopen, en die gescheiden wordt van het rookgedeelte door een enorme open deur. Tja, dat schiet dus niet erg op.


Restaurant U Pomniku

De menukaart is erg grappig: je hebt snacks, snacks voor bierdrinkers (zeg maar de bitterballen kaart), delicatessen (something for gourmets), en een hoop vleesspecialiteiten. Vegetarisch eten staat niet op de kaart, dus ik besluit, net als Suus, de zalm te nemen. Suus bestelt een vruchtensapje, ik bestel ook vruchtensap, en de ober vraagt me smalend lachend of ik niet een biertje wil, ze hebben verschillende soorten op tap. Nee, ik wil echt geen bier, anders had ik dat wel besteld; onbegrijpend schokschouderend loopt de ober weg, en brengt ons even later andere sapjes dan we besteld hadden...
Een kwartiertje later komt de zalm; dit arme beest is professioneel mishandeld, en ik overweeg de dierenpolitie te bellen: de zalm is door en door gaar en droog, er zit geen garnituur bij, groenten of vitaminen zijn ver te zoeken. Het toetje bestaat uit twee bolletjes ijs met een flinke dot ongezoete slagroom, maar is wel erg lekker na het droge hoofdgerecht. Maar ach, voor een tientje per persoon moet je niet te veel zeuren.
Vanuit de tram vang ik nog een glimp op van deze prachtige stad, maar in plaats van nog enkele kroegjes aan te doen, duiken we vroeg ons bed in. Een nog al tegenvallende eerste dag, terwijl er zo veel moois te zien is.

Donderdag 9 januariZodra ik wakker word, weet ik dat het goed mis is: koud, stijf en misselijk. Ik heb eerder deze winter al 2 virus infecties gehad, dus ik had gehoopt de rest van de winter gezond door te komen, maar ik ben bang dat ik weer een griepje te pakken heb. Ik loop als een bejaarde, dus vandaag gaan we ook niet zo veel doen als ik had gehoopt.
Naast het hotel ligt een enorm winkelcentrum, waar we bij de Tesco een eenvoudig maar heerlijk ontbijt scoren: vers gebakken broodjes met karwijzaad, platte broodjes met een vulling van gemalen maanzaad en walnoten. Heerlijk!


Staré Mesto met het oude stadhuis en de astronomische klok

We pakken de tram naar het centrum, en beginnen met een van de mooiste pleinen die ik ken: Staré Mesto, het centrum van de Oude Stad met het wereldberoemde stadhuis met een werkende astronomische klok uit 1410. We beklimmen de toren van het stadhuis voor een adembenemend vergezicht over de stad, krijgen een rondleiding door het stadhuis en wandelen door de Oude Stad. De overdaad aan overweldigende architectuur is niet te beschrijven, het ene pand is nog mooier dan het andere. Ik kan hier wel uren blijven lopen, ware het niet dat mijn rug het dreigt te begeven. We gaan even zitten op een bankje met een beker glühwein en een zoet broodje dat boven houtskool op een draaiende stok gebakken is.


Onze Vrouwe voor Týn

Op een steenworp afstand van het oude stadhuis is een monumentale oude kerk, Onze Vrouwe voor Týn, waar ik kwijlend een kwartier voor het altaar sta te genieten. Hoe arm dit land ook is, de architectuur heeft er niet onder geleden, en de Katholieke Kerk al helemaal niet.

We wandelen naar de oude Joodse wijk, maar inmiddels is het 5 uur geweest en alles is gesloten. Nou ja, dan maar door naar de volgende grote attractie in Praag: de Karelsbrug! Aan de voet van de brug is een museum met artefacten uit de tijd van de bouw, een stukje geschiedenis en een visuele reconstructie van hoe men in de veertiende eeuw zo'n enorm en robuust bouwwerk wist te maken. Het klinkt boeiender dan het in werkelijkheid was, na een kwartier stonden we al weer buiten om met eigen ogen de brug te aanschouwen in het schemerdonker.


De Karelsbrug in volle glorie

Via een monumentale toegangspoort komen we op de brug zelf, die aan weerszijden versierd is met 30 enorme beelden. Helaas is het te donker om ze echt te kunnen zien, dus we zullen hier nog een keer bij daglicht terug moeten komen. Aan de overkant van de brug is een niet zo heel erg boeiend pleintje met een kerk die ook al gesloten is. We lopen terug over de brug, dwalen wat door de oude stad (had ik al gezegd dat Praag geweldig is om door heen te lopen? Je kunt geen stap zetten zonder weer een prachtig gebouw te zien), en belanden bij de Poedertoren, waar mijn rug aangeeft dat het echt genoeg is geweest voor vandaag.

We vinden een restaurant (U Supa) dat er goed uit ziet en zowaar live muziek heeft: een traditionele Klezmer band, die wordt aangeprezen als gipsy music (zigeunermuziek). Voor mij heerlijk nostalgische klanken met klassiekers als Moshiach en Am Israel Chai; blijkbaar zien de musici dat ik als een van de weinigen in het restaurant de muziek (her)ken en zachtjes wat mee zing, want voor ik er erg in heb staat het hele ensemble om ons heen... De violist vraagt of ik een verzoeknummer heb, en vraag me niet waarom, maar het eerste wat in me opkomt is Siman Tov. De violist knikt goedkeurend, en ze spelen voor Suus en mij dit traditionele bruiloftslied...
Gelukkig komt even later ons hoofdgerecht en worden ons verdere gênante vertoningen bespaard. Aangezien ze ook hier geen vegetarische gerechten hebben, bestel ik, alweer, zalm, maar deze keer met liefde bereid en heerlijk op smaak, en zelfs wat groenten als garnituur.

Of het door de rust, de muziek, het eten of de wijn kwam, ik weet het niet, maar mijn rug is beter, mijn darmen zijn tot rust gekomen en ik huppel als een jonge god het restaurant uit. Na nog geen twee stappen gezet te hebben, komen we Cristiana en Riccardo tegen, de Head Judge van de GP! Ze hebben nog steeds geen idee hoeveel spelers er zijn en of ik mag gaan judgen, maar we spreken af dat ik sowieso me morgenavond op de venue meld om aanwezig te zijn bij de judge briefing. Volgens Cristiana ligt normaal gesproken de grens bij 1500 a 1600 spelers, dus ik bereid me er op voor om morgenavond online nog wat laatste potjes met mijn deck te oefenen.

Suus en ik gaan terug naar het hotel en duiken iets voor middernacht ons bed in. Suus valt snel in slaap, maar ik lig klaarwakker naar het plafond te staren, tot om half één onze buren thuis komen. Blijkbaar zijn ze op huwelijskreis, ze nemen in ieder geval uitgebreid te tijd om luidruchtig van elkaars gezelschap te genieten. Blijkbaar betekent "yuyuyu" in het Russisch zoiets als "ja, lekker, ga door", want we horen die kreet non-stop. Als zij om twee uur eindelijk klaar zijn (no pun intended), duurt het nog een flinke tijd tot ook wij de slaap kunnen vatten. Daar gaat al weer een deel van de reis niet zoals gepland...

Vrijdag 10 januariIn plaats van vroeg op te staan, slapen we tot 10 uur en worden niet al te fit wakker. Terwijl Suus een douche neemt, ga ik bij de receptie informeren of onze buren nog langer blijven; helaas hebben ze net als wij tot maandag geboekt, dus ik doe mijn beklag over de geluidsoverlast van afgelopen nacht. De receptioniste biedt meteen een oplossing en stelt voor dat we een andere kamer nemen, waarbij alle aangrenzende kamers nog leeg zijn. Top geregeld, en als bonus is de nieuwe kamer nog groter dan de vorige ook!
Stiekem ben ik best trots op mezelf: vroeger had ik me erbij neergelegd dat de buren verschrikkelijk waren, maar tegenwoordig ga ik actief op zoek naar een oplossing. Je lot is niet wat je overkomt, maar hoe je er mee omgaat. Of zo iets.

Na weer een geslaagd ontbijt bij Tesco (ik ontdek een broodje met nóg meer maanzaadvulling) gaan we nu naar de Nieuwe Stad. Maak je geen illusies, modern is het niet, maar dit stadsdeel is enkele tientallen jaren nieuwer dan de Oude Stad. De toren van het Nieuwe Raadhuis is in de wintermaanden gesloten, het stadsplein is een stuk minder boeiend dan het Oude Stadsplein, dus we besluiten terug te lopen richting dat gebied. Stomtoevallig komen we langs de Sint Ignatius kerk, en die heeft een nog mooier altaar dan alle kerken die ik tot nu toe gezien heb. We gaan op de voorste bank zitten en staren eindeloos naar alle pracht en praal die deze kerk te bieden heeft.


De Sint Ignatius kerk in Nové Mesto, van binnen nog mooier dan van buiten

Een stevige wandeling langs enorme barokke gebouwen brengt ons weer bij de Karelsbrug, nu het licht is kunnen we eindelijk ook de beelden zien. Maar stiekem vallen ze een beetje tegen, na al het marmer in de kerken. We lopen door naar de Joodse wijk, maar het is vrijdagavond 16 uur, dus alle synagoges gaan bijna dicht. Het kost een kapitaal om een pasje te kopen om de synagoges van binnen te bezichtigen, en bovendien is de interessantste synagoge inmiddels gesloten voor bezichtiging omdat daar een gebedsdienst plaats zal vinden. De oud-nieuw synagoge is de oudste synagoge van heel Europa en de spil van het Joodse leven in Praag; de omringende synagoges zijn nieuwer en naar mijn mening mooier, maar onmogelijk om in een uurtje te bezichtigen. Hoewel historisch van enorm belang, zijn synagoges over het algemeen een stuk minder boeiend om te bezoeken dan kerken, omdat Joden vanwege religieuze overwegingen niet of nauwelijks hun gebedshuizen versieren.


Staronova Synagoga – oud-nieuw synagoge

Inmiddels begint het al te schemeren, en dat wil zeggen dat we een unieke kans hebben: niet alleen de oud-nieuw synagoge van binnen bekijken, maar er een echte dienst mee maken! Sinds de Tweede Wereldoorlog hebben Joden een enorme angst voor aanslagen en geweld, die wat mij betreft het redelijke ver overschrijdt en aan paranoia grenst. Voor de synagoge staan twee bewakers, om binnen te komen moet je ofwel een vast lid van de Joodse gemeente in Praag zijn, of je onderwerpen aan een spervuur van vragen. Wie ben je, waar kom je vandaan, wat kom je hier doen, wie ken je allemaal, heb je geen kwade bedoelingen, wat zit er in je tas. De bewakers zijn goed getraind, ze gebruiken dezelfde technieken die Judges hanteren om te kijken of iemand liegt, of hij zichzelf tegenspreekt, en of de antwoorden wel eerlijk zijn; ik heb respect voor hoe hij het doet, maar ik vind het verschrikkelijk irritant dat het zo'n gedoe is om een simpele gebedsdienst bij te wonen, ze zouden blij moeten zijn dat er iemand onder de 70 nog interesse heeft in het geloof. Wat ik ook storend vind, is dat hij alleen met mij praat, Suus wordt als vrouw compleet genegeerd.
Na 5 minuten ondervraagd te zijn en nadat onze tassen zijn gecontroleerd op wapens, mogen we eindelijk naar binnen. De entree is kaal en hol, en daar scheiden zich meteen onze wegen: bij Joden zitten de vrouwen apart van de mannen, omdat vrouwen alleen maar voor afleiding en onzedige gedachten zouden zorgen. De mannen zitten dichtbij het "altaar" waar de dienst zich afspeelt, vrouwen zitten verder weg, wat natuurlijk geen enkel probleem is: de plek van de vrouw is immers thuis achter het aanrecht, en niet per se in de synagoge. Bij veel synagoges is de afscheiding een hek of een galerij, maar hier zitten vrouwen achter een dikke muur met enkele kijkgaatjes, waardoor Suus het interieur nauwelijks kan zien en weinig kan horen van de dienst. Erg jammer, maar ach, ze is maar een vrouw, dus zo belangrijk is het ook weer niet dat ze iets meekrijgt van wat er in het heilige huis gebeurt. Hoewel minder expliciet dan in de Islam, is het Jodendom in mijn persoonlijke overtuiging een achterlijke en barbaarse religie met een compleet gebrek aan respect voor vrouwen; maar goed, hetzelfde kun je van het Christendom zeggen, de grote monotheïstische religies lijken allemaal ontzettend op elkaar.
Volgens Suus zijn in de vrouwenafdeling slechts enkele bezoeksters, eerst alleen wat stille twintigers, maar later ook een oudere dame die enthousiast hardop bidt en zingt. Bij de mannen zijn er ongeveer 20 aanwezigen: de helft zoals verwacht oude mannetjes uit de buurt, maar tot mijn verbazing ook enkele jongeren, waaronder een paar toeristen in trainingspak. De dienst is lang en saai, er wordt minder gezongen dan ik gehoopt had, en na drie kwartier kan ik eindelijk met goed fatsoen weg. Ik loop richting de verboden vrouwenafdeling en roep Suus, en samen vluchten we de frisse buitenlucht in.
Oh ja, vergeet ik bijna te vertellen hoe mooi en bijzonder het gebouw van binnen is! Nou, ik vond er geen klap aan. De standaard inrichting die je in elke synagoge ziet: stoeltjes, een bima en een aron hakodesh, wat lamphouders, en als enige bijzondere item een grote banier waarvan ik de betekenis noch de oorsprong snap. Ik ben blij dat ik geen 20 euro heb gespendeerd aan een passe-partout voor alle synagoges in deze wijk, terwijl de veel mooiere en interessantere kerken allemaal gratis toegankelijk zijn.

We lopen richting het Oude Raadhuis, want daar tegenover is een tentoonstelling met werk van Mucha (wat Suus leuk vindt) en Dalí (waar ik dol op ben). Helaas is dit de minst interessante tentoonstelling waar ik ooit geweest ben, het hoogtepunt is een lithografische reproductie van de Droom, veroorzaakt door de vlucht van een bij rond een granaatappel, één seconde voor het ontwaken; de poster bij mij thuis aan de muur is van een betere kwaliteit. Een half uur later zijn we er dan ook helemaal klaar mee.

We gaan vast richting de venue waar de GP zal plaatsvinden en eten in een restaurantje om de hoek. Geen vegetarische gerechten op de kaart, dus voor de derde achtereenvolgende dag bestel ik zalm. Als bijgerecht kun je voor 1.20 Euro 200 gram groenten bestellen, dus daar neem ik een dubbele portie van, ik ben wel toe aan wat vitamientjes! De zalm is weer professioneel mishandeld, de groenten blijkt een bordje rauwkost (paprika, tomaat, komkommer) zonder enige opsmuk te zijn. Het vult de maag, maar voor het lekkere eten hoef je niet naar Praag...


De GP venue: Prumslový Palác – Industrieel Paleis

Dan lopen we verder naar de venue, en waar ik een lelijk maar praktisch gebouw als de RAI had verwacht, komen we aan bij alweer een architectonisch pareltje. Binnen loop ik vrijwel meteen de Tournooi Organisator tegen het lijf, en ik vraag hem direct hoeveel spelers zich al hebben ingeschreven. Het antwoord: 1300, er worden 1400 spelers verwacht tegen de tijd dat de inschrijving zal sluiten. Op het moment dat ik me besef dat dit beduidend minder is dan de 1500 die nodig zijn om mij te laten judgen, gaat de TO verder met zijn zin: "dat wil dus zeggen dat ik alle stand-bye judges heb geactiveerd". Wow! Ik mag judgen!
Vreemd genoeg heb ik toch wat gemengde gevoelens, ik had me al helemaal ingesteld op spelen en me niet echt voorbereid op judgen. Bizar, want judgen lijkt me veel leuker dan spelen, maar het komt nu toch nog als een verrassing, zeker nadat ik gisteravond de Head Judge nog had gesproken.
De judge briefing is niet erg boeiend, na meer dan 10 GP's weet ik wel ongeveer wat er gezegd gaat worden. Het belangrijkste is dat ik te horen krijg aan welk team ik toegevoegd ga worden, en dat blijkt het leukste team te zijn: de early shift voor Floor! De early shift heeft een gegarandeerde eindtijd (nou ja, ook niet echt, maar het loopt minder uit dan de late shift), het Floor Team heeft de leukste taken (daarover zometeen meer), en de early shift is leuker omdat dan alle tafels nog in contentie zijn en niet alle aandacht naar de toptafels verschuift.

Ik sla het judge dinner over en ga zo snel mogelijk met Suus terug naar het hotel; ik wil me nog even voorbereiden op het judgen, wat documenten doorlezen, een online oefenexamen maken, en mijn tas ompakken van toeristen modus naar judge modus. Het Infect deck blijft in de koffer, maar notitieblokjes en het beroemde zwarte DCI-shirt worden tevoorschijn getoverd. Gelukkig hebben we deze nacht geen last van pasgetrouwde buren, en ik slaap kort maar diep.

Zaterdag 11 januariOm half zes gaat de wekker... ik neem een warme douche en ga naar de Tesco, die 24/7 open is. Ik neem een royale hoeveelheid maanzaadbroodjes (waarom hebben we die niet in Nederland?) en een flesje ijskoffie, die ik op weg naar de tramhalte naar binnen werk. Het openbaar vervoer in Praag is fantastisch: ik stap voor de deur van het hotel om 7 uur op de tram en ben om half acht als eerste op de venue. Ik heb een hekel aan stress, zeker als ik in een vreemde stad afhankelijk ben van OV, en ik ben graag op tijd.
Iets later komen wat Tsjechische Judges aanlopen, om 7.50 komt de Head Judge en om 7.55 de TO. Maar nog steeds staan we buiten, in de kou, voor een gesloten deur. Iets na 8 uur komt er eindelijk iemand met een sleutel en kunnen we naar binnen.
Eugene, een Russische L3, is mijn teamleider; verder zitten in het team Nataliya en Mikhael uit Rusland, Lamberto uit Italië en Gerard uit Frankrijk. Helaas dus geen Tsjechen, maar ik hoop dat Tsjechen beter zijn in Engels dan de gemiddelde Zuid-Europeaan en anders zijn er vast zat Tsjechische Judges uit andere teams die we kunnen lenen voor vertalingen.
De taken van het Floor Team zijn vanzelfsprekend floor coverage (het beantwoorden van vragen van spelers, het leukste aan judgen), End-of-Round procedures (een logistieke puzzel waar veel tijd per ronde mee gewonnen of weggegooid kan worden) en feature match coverage (vroeger een erg leuke taak, tegenwoordig vooral saai en technisch). De eerste drie rondes zijn we op onszelf aangewezen, daarna komt er een tweede Floor Team om ons te versterken, en dat is ook de tijd dat de feature matches beginnen. David, de teamleider van het tweede Floor Team, is erg goed in feature matches, dus zijn team neemt die taak op zich en wij kunnen ons echt concentreren op wat ik de leukste taken van een GP vind.

Terwijl het Logistics Team zich de benen uit het lijf loopt om alle tafelnummers te controleren en aan te vullen, zitten wij relaxed met elkaar te praten en bespreken we tot in detail hoe we EOR gaan aanpakken. Dan gaan om 9 uur de deuren voor de spelers open en worden we overspoeld door 1394 mensen... van wie misschien de helft die ochtend een douche heeft genomen.
Alle spelers gaan zitten, Cristiana houdt haar toespraak, en wij halen de decklijsten op. Hier doet zich meteen het eerste issue van de dag voor: een speler heeft een decklijst geschreven, er van uit gaande dat hij de laatste kaarten die ochtend nog wel bij een van de dealers kan kopen; maar helaas, wat hij zoekt is overal uitverkocht of niet voorradig. Hij heeft wel 2 byes, maar weet dus nog niet zeker of hij kan spelen wat hij wil. Na overleg met mijn teamleider is dit de oplossing: hij moet nu, tegelijk met alle andere spelers, zijn decklijst inleveren. Mocht blijken dat hij kaarten echt niet kan vinden, dan worden die vervangen door basic land, wat een erg suboptimale oplossing voor hem is. Hij mag ook nu nog zijn decklijst aanpassen en er kaarten op zetten die hij gegarandeerd wel heeft of nog kan regelen, en dat is de optie waar hij voor kiest.
Nadat alle lijsten zijn opgehaald, gaat de eerste ronde van start, en meteen zijn er enkele calls: mensen die nog geen tegenstander hebben. Ik neem een van de calls aan, begin aan de speler uit te leggen wat de procedure is, en op dat moment komt zijn tegenstander aanlopen. Ik begroet hem vriendelijk, leg uit dat hij te laat is en daarom een Game Loss krijgt, dat ze meteen aan game 2 gaan beginnen, nog niet mogen sideboarden, dat de late speler mag kiezen of hij game 2 op de play of op de draw wil zijn, en dat ze 5 minuten extra in deze ronde krijgen. De speler begint uitgebreid te protesteren dat het oneerlijk is, maar 99% van de spelers wist wel op tijd zijn stoel te bereiken, dus ik leg nogmaals uit dat hij toch echt een Game Loss krijgt. Na nog wat meer gemopper vertel ik hem dat dit mijn ruling is, maar dat hij deze mag appealen bij de Head Judge, en tot mijn verbazing doet hij dat inderdaad. Ik had niet verwacht binnen 3 minuten al een appeal te krijgen, maar goed, ik ga Cristiana erbij halen.
Nu komt er een ander verhaal uit: zijn naam stond niet goed op de lijst, dus hij moest bij een ander pairing board kijken waar hij moest zitten en kon er niets aan doen dat hij te laat was. Tja, dat had hij er de eerste keer niet bij gezegd. Cristiana concludeert dat het dus niet zijn fout maar de onze was en overrulet mij, mits inderdaad blijkt dat zijn naam verkeerd op de lijst stond. Zij beginnen vast met spelen (en rollen een dobbelsteen om te bepalen wie er game 1 mag beginnen), ik check of zijn naam correct op de result slip staat en ga de pairings checken. Daar staat hij gewoon, alfabetisch precies op de goede plek, met het juiste tafelnummer erbij. Ik dus terug naar Cristiana, wij samen naar de tafel, en de spelers krijgen te horen dat dit niet game 1 maar game 2 is die ze aan het spelen zijn.
Je hebt altijd het recht om de ruling van een Floor Judge te appealen, het is niet onbeleefd of ongepast, je hebt simpelweg recht op een ruling van de Head Judge als je dat wilt. Als je twijfelt aan een ruling, appeal dan. Heb je het idee dat de FJ je niet goed heeft begrepen, appeal dan. Maar kom op zeg, wat valt er in vredesnaam te appealen aan een penalty omdat je te laat was?


Vraag 1a: Mijn tegenstander heeft een aantal beestjes in zijn graveyard liggen,
speelt Violent Outburst en cascade into Living End, maar ik heb een Grafdigger’s Cage liggen. Komen zijn dode beesten nu nog terug op het battlefield?


Vraag 1b: Ik heb een Slippery Bogle met een Hyena Umbra er op en verder geen beesten op het battlefield of in de graveyard. Mijn tegenstander cascade into Living End en die resolvet. Wat gebeurt er nu?

Voor ik er erg in heb, is het al weer tijd in ronde 1. Ik ga bij een tafel zitten die nog aan het spelen is, en zie een ontzettend coole match. Een speler heeft een deck dat helemaal om landjes draait (zoiets als dit deck hier ) en is helemaal los aan het gaan met zijn Amulet of Vigor en allemaal extra landdrops dankzij Summer Bloom. Hij speelt een Primeval Titan, Slayers’ Stronghold, dan weer een Mosswort Bridge waarvoor hij een kaart exilet, vervolgens nog een Stronghold, daarna een Boros Garrison waarvoor hij de Mosswort bridge en de kaart daaronder terug naar zijn hand haalt, dan een Vesuva, en dan grijp ik in. Hij heeft zojuist de exilede kaart van de Mosswort Bridge in zijn hand gestopt, maar dat mag helemaal niet. Dit is Drawing Extra Cards, de penalty daarvoor is een Game Loss en daarvoor moet er en L3+ bij komen om mijn ruling goed te keuren. Jammer, een erg suffe manier om in beurt 4 van de extra beurten te verliezen, maar zijn tegenstander laat nog een Cryptic Command zien, dus hij had sowieso niet meer kunnen winnen.

Ronde 2 is het al weer lunch pauze voor ons, op het belachelijk vroege tijdstip van 11.30 uur. We hebben een uur om te eten, de catering op de venue is volgens Eugene "OK-ish" (hij plakt -ish achter de helft van zijn adjectieven), dus we gaan bij een restaurant op 5 minuten lopen van de venue lunchen. Vegetarisch eten hebben ze niet, dus raad eens wat ik eet? Juist ja, een salade met gerookte zalm. Ach ja, deze is ten minste niet compleet dood gebakken, al is de salade compleet gespeend van enige vorm van dressing of smaak. Er zit zuur roggebrood bij, maar in ieder geval vult het en de koffie is prima (Lavazza, gelukkig geen Tsjechiche meuk).

Ronde 3 is niet zo spannend, maar aan het einde van de ronde komt een speler naar me toe. Nadat zijn match klaar was, scheidde zijn tegenstander zijn deck in spells en landjes en deed een mana weave: spell, spell, landje, spell, spell, landje, et cetera. Daarna verdween het deck in de deckbox. Op zich niets mis mee, je mag mana weaven, als je daarna maar extreem goed schudt. Hij deed dat nu niet, maar als hij zometeen voor aanvang van zijn volgende game goed schudt, is er nog steeds niets aan de hand. Doet hij dat niet, tja, dan gaan we eens een gesprekje voeren. Ik bedank de speler voor zijn scherpe blik en het melden, vertel aan Eugene dat ik begin volgende ronde iets speciaals ga doen, en regel dat Mikhail bij mij in de buurt blijft om eventuele calls aan te nemen, zodat ik ongestoord kan observeren.
Lang nadat de meeste mensen al zitten, komt deze speler eindelijk aan tafel en haalt zijn deckbox uit zijn tas. Zijn tegenstander is al lang aan het schudden, Cristiana start de ronde, en onze vriend spendeert 5 seconden om zijn deck een aantal block shuffles te geven, wat effectief neerkomt op een paar keer couperen, en presenteert daarna zijn deck. Ik schiet op de tafel af en neem beide decks mee voor een deck check.
Het is niet onmogelijk dat hij tussen het einde van de vorige ronde en de start van deze ronde zijn deck heeft geschud, maar erg onwaarschijnlijk is het wel. Als ik door het deck blader, is er inderdaad nog sprake van een perfect spell-spell-land patroon, dus ik haal Cristiana erbij. We stellen wat vragen, hij is eerlijk en geeft oprecht antwoord, maar dat kan niet voorkomen dat we hem diskwalificeren voor Deck Stacking oftewel Cheating.
De afgelopen drie rondes heeft hij waarschijnlijk een oneerlijk voordeel gehad ten opzichte van zijn tegenstanders die wel eerlijk hun deck randomiseren, maar dankzij een oplettende medespeler hebben we de integriteit van het toernooi kunnen bewaren. Als je iets verdachts ziet, meld het dan altijd aan een Judge! Liever een keer te vaak ten onrechte alarm geslagen, dan dat een valsspeler ermee weg komt.

Aan het einde van deze ronde komt een Nederlandse speelster naar me toe, om te vertellen dat ze de afgelopen twee rondes bij het bekijken van de pairings in haar kont is geknepen. De eerste keer zag ze niet wie het gedaan had, maar de tweede keer kon ze zijn gezicht zien en heeft hem er op aangesproken. Gelukkig komt ze het nu alsnog melden, en ik vraag Cristiana hoe ze dit wil aanpakken. Vanzelfsprekend is het niet de bedoeling andere mensen ongevraagd seksueel lastig te vallen, dit valt onder Aggressive Behavior en wordt bestraft met een DQ. De speelster weet wel wie het gedaan heeft en hoe hij er uit ziet, maar niet hoe hij heet en wij kunnen met haar beschrijving ook niet achterhalen wie het is. We vragen haar de volgende ronde gewoon naar de pairings te gaan kijken, twee judges zullen haar in de gaten houden en de viespeuk pakken zodra ze een seintje geeft. Maar helaas, ze ziet hem niet. We lopen nog een rondje langs alle tafels om te kijken of ze hem ergens ziet, maar waarschijnlijk is hij met de staart tussen de benen afgedropen. Erg jammer, dit hadden we graag willen vastleggen om te voorkomen dat hij ooit nog een keer een speelster lastig valt. Jammer dat ze pas na afloop van de ronde naar ons toe is gekomen, we hadden hem graag meteen al gepakt.
Dit is de eerste keer dat ik zoiets mee maak, en hopelijk ook de laatste keer. Onvoorstelbaar dat iemand zoiets doet, echt beneden alle peil. Gelukkig is dit een pittige tante en liet ze haar dag niet verpesten door dit incident, zondag was ze er ook weer bij en even vrolijk en opgewekt als altijd.


Vraag 2: Mijn tegenstander activeert zijn Grim Lavamancer om mijn Spellskite 2 damage te doen, maar ik reageer daarop door hem hexproof te geven met een ongekickte Vines of Vastwood. Daarna valt hij aan met een Runeclaw Bear, die ik block met Spellskite, zodat er 2 damage op gemarkeerd wordt. Na combat speelt mijn tegenstander een Lightning Bolt op mijn Hill Giant.
Kan ik nu Spellskite activeren om de Bolt van de Hill Giant naar de Spellskite te redirecten? Zo ja, wat gebeurt er dan nadat alles geresolved is?

Dit was een echte ruling die ik moest maken, waarna de speler allemaal niet-relevante zaken erbij haalde en vreemde terminologie gebruikte; bovendien waren de kaarten in het Frans en sprak de speler nauwelijks Engels, zodat ik dit allemaal in mijn gebrekkige Frans moest uitleggen. Uiteindelijk leek hij wel overtuigd van mijn antwoord, maar vanzelfsprekend bood ik aan om er alsnog een Franse Judge bij te halen (die vanzelfsprekend beter is in Frans maar slechter in judgen ).

De Infraction Procedure Guide (IPG) is de bijbel voor Judges, waar precies in staat hoe we problemen moeten oplossen. Een van de belangrijkste zinnen is "Only the Head Judge is authorized to issue penalties that deviate from these guidelines. The Head Judge may not deviate from this guide's procedures except in significant and exceptional circumstances or a situation that has no applicable philosophy for guidance. Significant and exceptional circumstances are rare—a table collapses, a booster contains cards from a different set, etc." Ik dacht altijd dat dit een theoretisch voorbeeld was, maar zowaar, tijdens GP Praag is er inderdaad een tafel ingestort... en door een domino effect zijn er uiteindelijk maar liefst 8 tafels tegelijk ingestort! Gelukkig gebeurde dit voor aanvang van de ronde, dus we konden de spelers met een kleine vertraging laten beginnen aan andere tafels, zonder dat het hele spel overhoop lag. Ik ben erg benieuwd wat er was gebeurd als dit, pak hem beet, 10 minuten na de start van de ronde was gebeurd...

Aan het begin van ronde 6 zie ik een speler aan tafel zijn deck sorteren in landjes en spells, een mana weave uitvoeren en vervolgens schudden. Oh oh. Hij doet duidelijk moeite om zijn deck alsnog te randomiseren, voert een paar riffle shuffles uit, maar niet voldoende om echte randomisatie te bereiken. Ik pak de decks weer op voor een deck check en zie nog wel sporen van een patroon, maar geen perfecte spell-spell-land verdeling meer. Cristiana en ik voeren een pittig gesprek met de speler, maar deze keer is het geen DQ: hij heeft zijn best gedaan echt te schudden, ook al was het resultaat onvoldoende. Dit is een Warning voor Insufficient Randomisation, maar gelukkig niet de tweede DQ van de dag.
Het verschil zit hem er in dat deze speler meer deed dan een paar block shuffles, maar nog steeds is dit niet de bedoeling. Je mag mana weaven, als je daarna maar echt verdraaid goed schudt, zo goed dat je het hele effect van weaven weer ongedaan maakt. Maar ja, wat is dan nog het nut van weaven?

Sommige GP's zijn nog al saai, het merendeel van de vragen komt dan neer op "waar moet ik mijn result slip inleveren" of "waar zijn de toiletten", maar GP Praag was de spannendste GP die ik ooit heb meegemaakt, met een hoop bizarre incidenten en onwaarschijnlijke situaties. Stel je toch eens voor dat ik had moeten spelen, dan had ik dit allemaal gemist!

Jasper vraagt me nog of ik zondag de early of de late shift wil (late! Dan kan ik de Top 8 nog doen), en dan is het tijd voor een uitgebreide debriefing met het team. Het was een geweldige dag, we hebben een hoop na te bespreken, en tegen 7 uur verlaat ik eindelijk samen met Suus de venue.

Suus heeft helaas slechts 1 draft kunnen doen, omdat haar event erg traag op gang kwam doordat er geen tafels beschikbaar waren om te spelen. Uiteindelijk heeft ze op de plakkerige tafels in de cafetaria zitten draften en spelen... Suus had een redelijk Bw deck gedraft, maar helaas zaten maar liefst 5 van de 8 spelers op zwart, dus ze miste een beetje de power om ronde 1 te winnen. Maar met de Stormbreath Dragon die ze booster 2 opende, had ze gelukkig toch dik haar geld er uit!

Nadat ik ook al voor de lunch zalm heb gehad, heb ik nu echt behoefte aan iets anders te eten, en vooral behoefte aan een met liefde en kunde bereide maaltijd. Kortom, geen Tsjechisch eten vanavond, maar echt eten in een echt restaurant. Na wat zwerven door het centrum, komen we uit bij Oxo, wat zichzelf een cosmopolitisch restaurant noemt. Suus kan zich uitleven op het Japanse gedeelte van de kaart, ik ga volledig voor de Franse kant. We beginnen met een amuse van paddestoelencreme in een flinterdun jasje van geroosterde aubergine, geserveerd met een krokantje van Permezaan. Oh ja, hier zitten we goed!
Suus heeft als voorgerecht een fantastische, vers bereide miso shiro soep, ik ga voor de bouillabaise; normaal gesproken vermijd ik die omdat ik geen fan ben van schelpdieren, maar deze is rijk gevuld met echte vis en smaakt waanzinnig lekker. Als hoofdgerecht neemt Suus yaki zakana, oftewel op de huid gebakken zalm (zij heeft de afgelopen twee dagen biefstuk gegeten en kan de zalm prima aan, ik moet er even niet aan denken), ik ga voor gegrilde zwaardvis op een creme van flespompoen, geserveerd met honing-citrus dressing en een antiboise met mango. Wow. Alles perfect bereid, de smaken en structuren met elkaar in balans, perfecte bediening, het plaatje klopt gewoon. Als dessert een chocolade fondant die werkelijk vloeibaar van binnen en warm van buiten is, geserveerd met gemarineerde bosvruchten en een flinke dot crème fraîche. Ik heb in tijden niet zo voortreffelijk gegeten, een perfecte afsluiting van een toch al fantastische dag.
De rekening is er wel naar, we betalen het voor Praagse begrippen astronomische bedrag van 35 euro per persoon, maar dit was het zo ontzettend waard!

Zondag 12 januariMijn shift begint pas om 2 uur, dus ik kan uitslapen en misschien zelfs nog iets van de stad zien! Ik zet de wekker om 11 uur, met de verwachting ruim daarvoor al wel wakker te worden. Maar nee, na een aantal matige nachten en een geweldige maar vermoeiende zaterdag heb ik blijkbaar mijn slaap hard nodig. Na het traditionele ontbijt bij de Tesco heb ik nog een uurtje speling, dus ik besluit om, hoe onverstandig ook, nog even met Suus mee te gaan naar de Praagse Burcht en de Sint-Vituskathedraal.


De Sint-Vituskathedraal op de Praagse Burcht

Doordat ik moet omreizen om via de burcht naar de venue te gaan, heb ik slechts een half uurtje, maar ik wil geen kans onbenut laten om nog meer van Praag te zien! We rennen de tram uit, langs de kasteelwacht, de kathedraal in om in 5 minuten de grootsheid in ons op te nemen, om de kathedraal heen, vluchtige blik op het fantastische koor van de zijkant, richting Gouden Straatje, terug naar de voorkant van de kathedraal, een laatste blik achterom, terug naar de tramhalte en precies op tijd om de tram van 13.22 te halen die me net op tijd naar de venue brengt. Toch nog haasten en stressen op een toernooidag, maar het was het waard: deze kathedraal doet qua geschiedenis en omvang denken aan de Sagrada Família, heeft een overweldigende stijl en uitstraling en had ik voor geen goud willen missen, zelfs al heb ik er maar zo weinig tijd kunnen doorbrengen.

Maar goed, we hebben ook nog een Grand Prix te doen. Ik ben vandaag Head Judge van het Standard Championship, en ik heb geen idee wat dat inhoudt. Het kan zijn dat er 6 mensen zijn en het toernooi afgeblazen wordt, het kan opeens met 200 spelers het grootste event van de dag zijn, of alles er tussen in. Mijn belangrijkste taak is de inschrijvingen in de gaten te houden en te zorgen dat er rond 4 uur voldoende Judges zijn om mij met dit toernooi te helpen. Om vijf voor 2 zijn er al 18 inschrijvingen, dus dit wordt waarschijnlijk een akelig klein toernooi. Tot half vier heb ik tijd om andere Judges met hun toernooi te helpen, dus ik sluit me aan bij de Modern Super Series met 200 spelers, zodat twee andere Judges lunch pauze kunnen nemen. Ik beantwoord een paar calls (voornamelijk het vertalen van kaarten uit het Russisch en Spaans naar het Engels), doe wat Paper en Logistics, maar eigenlijk niets wat het vermelden waard is.
Als het tijd wordt om me over het Standard Championship te gaan buigen, zijn er inmiddels al 46 inschrijvingen, en uiteindelijk starten we ronde 1 met 54 spelers. Dit is geen erg prettig aantal: een event met 30 spelers kan ik makkelijk in mijn eentje aan, vanaf 60 spelers kan ik legitiem aanspraak maken op een tweede Judge, maar met dit aantal spelers en de relatieve onderbezetting die kenmerkend is voor zondagen op een GP, moet ik proberen het zo veel mogelijk in mijn eentje te doen en af en toe een Judge van een ander event te lenen als ik hulp nodig heb, bijvoorbeeld met een deck check.
Gelukkig krijg ik tijdens ronde 1 hulp van Zohar, een Israëlische L2, die voor mij alle decklijsten telt. Er is slechts 1 probleemlijst: een speler heeft erg haastig alles opgeschreven, wat de leesbaarheid niet ten goede komt. Het aantal Plains en Islands zou je zowel als 6 als 8 kunnen lezen, in beide gevallen komt dat neer op meer dan 60 kaarten, maar hij heeft wel genoteerd dat hij er 60 speelt. We deck checken hem ronde 2, en het blijkt dat hij er 5 van elk speelt, verder klopt zijn lijst. Met wat fantasie kun je dat getal ook als een 5 lezen, ik zie geen potentieel voordeel door een 6 op te schrijven terwijl je er 5 speelt (en het totaal met 5 Plains en 5 Islands is inderdaad exact 60), dus ik ga hier geen Game Loss voor uitdelen. Verder heeft hij enkele kaarten onduidelijk opgeschreven (Elspeth, Sfinx Revelation), maar deze namen zijn niet ambigu. Hij krijgt een stevige reprimande (volgende keer gewoon op tijd je decklijst schrijven, dit event begon verdorie pas om 4 uur 's middags), maar geen penalty.

Een speler heeft zijn openingshand gehouden, zijn tegenstander neemt een mulligan, en als ze willen beginnen met spelen, ziet hij een kaart op de grond liggen. Dat blijkt een kaart uit zijn maindeck te zijn, en natellen leert dat hij inderdaad een 59 kaarten deck heeft gepresenteerd. Nou mag de HJ een deck/decklist problem downgraden als een speler er achter komt tijdens het bekijken van zijn openingshand, maar hier is al net iets meer gebeurd. Om binnen de grenzen van het veilige te blijven (ik probeer zo min mogelijk af te wijken van de IPG), besluit ik niet te downgraden en geef een Game Loss, waar de speler erg ontevreden over is. Dat snap ik, als hij er iets eerder achter was gekomen had ik het namelijk wel gedowngrade naar een Warning en een mulligan, maar er was me net iets te veel tijd verstreken.


Vraag 3: Tijdens een game mag ik naar mijn sideboard kijken (zolang ik het maar goed gescheiden houd van de rest van mijn kaarten). Als ik mijn tegenstander controleer met Mindslaver, mag ik dan in zijn beurt ook naar zijn sideboard kijken? En hoe zit dat met de exilede kaart van Mosswort Bridge?

Ronde 4 is er een flink probleem met de software: de pairings kloppen voor geen meter, er zijn een stuk of 10 spelers ongevraagd gedropt, er zijn 2 byes, erg raar allemaal. Ik verzoek de spelers aan een willekeurige tafel te gaan zitten terwijl ik uitzoek wat er aan de hand is. De scorekeeper heeft ook geen idee, maar hij maakt nieuwe pairings en deze kloppen op miraculeuze wijze wel. Tja, computers doen soms rare dingen, maar gelukkig was dit snel opgelost; voor hetzelfde geld had dit een vertraging van een half uur of langer opgeleverd.

Het event verloopt behoorlijk snel en soepel, weinig spannends, tot aan het begin van ronde 6 een speler ontdekt dat hij een kaart uit zijn deck mist. De vorige ronde heeft hij gespeeld tegen iemand die met Nightveil Specter allemaal kaarten had gejat, en blijkbaar heeft hij ze niet allemaal teruggekregen. We pakken zijn decklijst erbij, en komen er achter dat het om slechts 1 kaart gaat, een Selesnya Guildgate. Zijn tegenstander is na vorige ronde gedropt en is niet meer in de venue, dus helaas moeten we vrezen dat zijn kaart voorgoed verdwenen is. Maar hoe fixen we dit?
Volgens de Magic Tournament Rules mag de HJ alleen onder zeer specifieke omstandigheden een proxy maken: A proxy card is used during competition to represent an Authorized Game Card that has been accidentally damaged or excessively worn in the current tournament (including damaged or misprinted Limited product) as determined solely by the Head Judge. Proxies are not allowed as substitutes for cards that their owner has damaged intentionally or through negligence.
Tja, dit past niet helemaal bij wat hier aan de hand is. Is dit dan een rare and exceptional circumstance? Het gebeurt niet vaak dat een tegenstander een kaart meeneemt en naar huis gaat, maar het is niet in dezelfde categorie als een tafel die instort. Ik denk dat de correcte fix is om hem 5 minuten te geven om een vervangende Guildgate te zoeken bij vrienden of 1 van de dealers, maar inmiddels is het kwart over negen, zijn de dealers al ingepakt en de meeste spelers naar huis, dus de kans dat dit gaat lukken is erg klein. Dan moet hij dus maar zijn Guildgate vervangen door een basic land naar keuze, maar dat is een flink nadeel en voelt oneerlijk, omdat dit mede een fout van zijn vorige tegenstander is.
Omdat dit de laatste ronde van het toernooi is en er geen redelijk alternatief is, besluit ik toch maar een proxy te maken, met als voornaamste argument dat de dealers op dit tijdstip al ingepakt hebben. Maar of dit helemaal correct is, betwijfel ik.

Tijdens een verder gezapige laatste ronde, worden om ons heen alle spullen al opgeruimd en ingepakt, de hal wordt steeds leger en ongezelliger, en iedereen is blij als om half elf de prijsuitreiking achter de rug is. Niet zo'n spannende dag als gisteren, maar nog steeds voldoende interessante en vreemde situaties tegengekomen.

Ik arriveer iets na elf uur in het restaurant waar het judge dinner was, maar mensen beginnen al weg te gaan. Ik eet een perfecte vegetarische lasagne (Italianen kunnen koken, en hoe), drink een glas wijn en neem de nachttram naar huis. Suus en ik kletsen nog wat, en dan is het bedtijd.

Maandag 13 januariOm ons verblijf in Praag feestelijk af te sluiten, trakteer ik Suus op een luxe ontbijt in het hotel. Verse broodjes, fruit, rauwkost en een keur aan zoete lekkernijen, vergezeld van koffie, thee en fruitsapjes. Net even wat relaxeter dan op een bankje in de kou voor de Tesco. We doen nog wat laatste boodschappen (diverse smaakjes verse thee voor de oppasbaasjes van Lulu, sigaretten voor de helft van de Nederlandse prijs, broodjes en drinken voor de terugreis) en dan is het helaas tijd om afscheid te nemen van een van de mooiste steden waar ik ooit geweest ben.
Kirsten heeft een tekening van Lulu gemaakt met mij erbij, want ik ben de mama van Lulu. Nog een stukje peuterwijsheid: mama mag niet met Lulu spelen, want mama is mijn moeder! Lulu mag wel met haar mama Dustin spelen. Daarna gaat Kirsten thee voor me maken in haar Fischer Price keukentje, brengen we de pop naar bed, eten we wat mama in de grote keuken gekookt heeft (verse groenten, eindelijk!) en gaat ook Kirsten naar bed. Een kopje thee verder gaat Lulu in het reismandje, en niet veel later vallen we samen tevreden in slaap, dromend over bijen, granaatappels en de betovering van de stad met de honderd torenspitsen.

Bedankt voor het lezen, greetz,

Dustin.


Mijn favoriete poes, Judge en schilderij, allemaal in één foto!